ယခု တိုင္ေအာင္ပင္လွ်င္ ဥပေဒအရ တို႔ကလြဲရင္/တို႔ခြင့္ျပဳထားသူကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ လုပ္ခြင့္မေပး... ႀကိဳးဖုန္းမ်ား အရစ္က်စံနစ္ႏွင့္ ေရာင္းေပးမည္။ ေစ်းႏႈန္း ကေတာ့ ေျခာက္သိန္းခြဲ (ေဒၚလာရွစ္ရာခန္႔) ဆုိတာမ်ဳိး ႏွင့္ အဘယ္ျပင္ပရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ဳိးကို သူမ်ားႏွင့္ယွဥ္ ၍ ႀကိဳဆိုႏိုင္ပါမည္နည္း...
Messenger Journal Vol.2 No.38 Supplement A ပါေဆာင္းပါး
၉၄ ရာခိုင္ႏႈန္းကို စာနာပါ
အဆိုးျမင္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္သည့္တိုင္ ငါးေထာင္ဖုန္းသတင္း စၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္ သံေတြ ထြက္လာမလဲဆိုတာ မွန္းဆမိခဲ့ပါသည္။
အမ်ားျပည္သူေတြက ႀကိဳဆိုၾကသည္။ ကမၻာ့အျမင့္ဆံုး ဆင္းမ္ကတ္ေပါက္ေစ်းႏွင့္ ၀ယ္သံုးခဲ့ရၿပီး (အလြန္
အတၱႀကီးသူတခ်ဳိ႕ကလြဲလွ်င္) ဖုန္းရွိႏွင့္ၿပီးသူေတြကလည္း မုဒိတာ ပြားၾကသည္။ မယံုႏိုင္ၾကေသာ္လည္း အဲဒီအ တိုင္း ျဖစ္လာပါေစဟု ေျပာၾကဆိုၾကသည္။
မဟာအခြင့္ထူး ရခဲ့ဖူးသူတုိ႔ဘက္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းအသံထြက္လာသည္။ ဒီေစ်းႏွင့္ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္တဲ့။ ဥပေဒအရ ခ်ဳပ္ကိုင္စီမံထားသူတို႔ဘက္ကလည္း ဥပေဒႏွင့္ပဲ ကိုင္ေပါက္သူကေပါက္၊ ဆင္းမ္ကတ္ဆိုတာေတာ့ ေပါတာေပါ့ (ခုက်မွ)၊ အေရးႀကီးတာက နက္၀ပ္ . .. နက္၀ပ္ေတြေဆာက္ရတာလြယ္ မွတ္လို႔ဟု ေငါက္ငမ္းသူက ေငါက္ငမ္း . . . ၿဂိဳဟ္တုမရွိလို႔ ဒီလိုေစ်းႀကီးေနရတာလို႔ အေၾကာင္းျပသူကျပ … ငါတို႔ နက္၀ပ္ကို မျဖတ္ဘဲ ဒင္းက ဘယ္ကျဖတ္မွာတဲ့လဲ … လုပ္ၾကည့္စမ္းပါ ဟု မာန္သူကမာန္ .. နည္းပညာကို လႊဲခ်သူကခ် ..
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီသတင္းအေပၚ အလြန္ပင္၀မ္းသာလိႈက္လဲွစြာ ႀကိဳဆိုၾကေသာ အမ်ားျပည္သူႀကီးက တစ္ဖက္ … အက်ဳိးစီးပြားေတြ၊ အခြင့္အာဏာေတြႏွင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ကိုင္လႈပ္ခံရေတာ့မလို အလန္႔တၾကား ျငင္း ဆန္ကန္႔ကြက္သံေတြ ထြက္လာတာေတြက တစ္ဖက္ … ကြဲျပားလွေသာ အသံေတြ ထြက္လာပါေတာ့သည္။
တစ္ခ်ိန္က အေျခအေနတစ္ခုေၾကာင့္ ဆယ္င့ါးသိန္းထိ တက္ယူခဲ့ေသာ ဂ်ီဖုန္းမ်ား အေၾကာင္းေၾကာင္း ေၾကာင့္ ပ်က္စီး/ေပ်ာက္ဆံုး၍ လဲလွယ္လ်င္ပင္ လဲလွယ္ခ က်ပ္ငါးေသာင္း (ယခင္က တစ္သိန္း)၊ နာမည္ေပါက္ ခ်င္ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ယူ၊ အာမခံလက္မွတ္ထုိး၊ မွတ္တမ္းမွာ နာမည္ေျပာင္းေရးခက က်ပ္ငါးေသာင္း၊ လိပ္စာ ေျပာင္းခ်င္ က်ပ္တစ္ေသာင္းဆိုၿပီး (အျခားေသာဌာနမ်ားႏွင့္ ျခားနားစြာ) အရာရာကို ေသာင္းခ်ီ/သိန္းခ်ီ သတ္မွတ္ စီမံခြင့္ရေနသူမ်ားထံမွ က်ပ္ငါးေထာင္တန္ ဆင္းမ္ကတ္အတြက္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္သည့္အေၾကာင္းေတြသာ သိန္း ေသာင္းခ်ီၾကားရမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးသား ျဖစ္ပါသည္။.
ဟုတ္ကဲ့ … ျမန္မာျပည္ထက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ အရာရာနိမ့္ပါးသည္ဟု သတ္မွတ္ခံခဲ့ရေသာ အိမ္နီး
ခ်င္း ကုန္းတြင္းပိတ္ေလာ ႏိုင္ငံငယ္ေလးတြင္ေကာ ၿဂိဳဟ္တုကိုယ္ပိုင္ရွိပါသလား … ေသခ်ာတာကေတာ့ လြန္ ခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္ေလာက္ကပင္ ေလာမွာ နံပါတ္ေသဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္လွ်င္ ဆယ္ေဒၚလာ (က်ပ္ ရွစ္ေထာင္ စြန္းစြန္း) ႏွင့္ အလြယ္တကူ ၀ယ္သံုးႏုိင္ေနခဲ့ၿပီ။ လူဦးေရေျခာက္သန္းတြင္ တစ္သန္းခြဲ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ဖုန္းသံုးႏိုင္ ေနခဲ့ၿပီ။ ယခုေလာက္ဆို လူဦးေရ ထက္၀က္ထက္မနည္း သံုးႏိုင္ေနေလာက္ၿပီ။
ၿပီးေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာေကာ အိႏၵိယရဲ႕ အမဲြေတဆံုးျပည္နယ္ေတြမွာေရာ၊ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ အသြားအ လာ ခက္ခဲတဲ့ေဒသေတြမွာေကာ၊ အာဖရိကမွာေကာ ဘယ္မွာမွ မိုဘိုင္းနက္၀ပ္ေတြ ေဆာက္ရခက္လို႔ တုိင္ေတြ လိုက္စိုက္ေနရလို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္ ေဒၚလာသံုးရာေက်ာ္ေပးရတာမ်ဳိး မၾကားဖူး ခဲ့၊ ထုိႏိုင္ငံေတြမွာ တစ္ေန႔၀င္ေငြ တစ္ေဒၚလာပင္မျပည့္သည့္ ထင္းေျခာက္လိုက္ေကာက္သူပင္ မိုဘုိင္းဖုန္းသံုးစြဲ ႏိုင္ၾကသည္မွာ အိပ္မက္မဟုတ္ပါ။.
ကမၻာေပၚတြင္ တံခါးပိတ္၀ါဒႏွင့္က်န္ခဲ့သည့္ ေနာက္ဆံုးႏိုင္ငံအနည္းငယ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ က်ဴးဘားမွာ ပင္လ်င္ ဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္ ေဒၚလာတစ္ရာ (က်ပ္ရွစ္ေသာင္းေက်ာ္) သာ ျဖစ္ရာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္ဆီ ေနာက္ျပန္မလွည့္စတမ္း ခ်ီတက္ေနသည္ဆိုေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဟိုအေၾကာင္းျပ၊ ဒီအေၾကာင္းျပႏွင့္ ဆက္ သြယ္ေရးက႑ကို ဇက္ႀကိဳးႀကီးတုန္႔ဆြဲၿပီး ပက္က်ိႏႈန္းထားႏွင့္ ခ်ီတက္ေနသည္မွာ မည္သို႔မွ် ဆီေလ်ာ္မႈမရွိေတာ့ ပါ။
ယေန႔ထိ ျမန္မာ့တယ္လီဖုန္းသိပ္သည္းဆမွာ ၆ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိေသးသျဖင့္ တယ္လီဖုန္းမသံုးႏိုင္ေသာ လူဦးေရမွာ ၉၄ ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖစ္ေနပါသည္။ (ကမၻာေပၚတြင္ အနိမ့္ဆံုးႏႈန္း/ရွက္ဖြယ္လိလိ နိမ့္က်မႈႏႈန္းျဖစ္၏) လွ်ပ္ စစ္စြမ္းအင္သံုးစြဲႏိုင္မႈပင္လ်င္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ရွိေနရာ ဆက္သြယ္ေရးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔က ပို၍ပင္ ဦးစားေပးသင့္ပါသည္။
လုပ္လည္းလုပ္ေနပါသည္ဟုဆိုေသာ ဂ်ီအက္စ္အမ္ သန္း ၃၀ ငါးႏွစ္စီမံကိန္းႀကီးကို အသံစထြက္လာက တည္းက ေလ့လာမိၿပီး သက္ျပင္းခ်မိခဲ့ရသည္။ အစိုးရသစ္တက္္စ ထုိအခ်ိန္က မီဒီယာေတြ ယခုေလာက္ မပြင့္ လင္းႏိုင္ေသး၍ သံုးသပ္မိသမွ် ရင္ထဲမွာပဲ ထားခဲ့ရသည္။ ယခုေတာ့ ေျပာရေတာ့မည္။
အစိုးရေဟာင္း၏ ေနာက္ဆံုးစီမံမႈမ်ားထဲမွာ တစ္ခုအပါအ၀င္ျဖစ္ပံုရသည့္ မိုဘုိင္းဖုန္းကို က်ပ္ဆယ့္ငါး သိန္းမွ ငါးသိန္းသို႔ ျပန္ခ်ေပးခဲ့ေတာ့ ဒါ ဆက္သြယ္ေရးလြယ္ကူမႈအတြက္ ပထမအဆင့္ပဲေလဟု သက္မခ်မိခဲ့ သည္။ ယခင္က လိုင္းအင္အားေသာင္းဂဏန္းအတြက္ က်ပ္ငါးသိန္းႏွင့္စခဲ့ၿပီး ျပင္ပေပါက္ေစ်းေၾကာင့္ ဆယ့္ငါး သိန္းတက္ယူခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္း လိုင္းအင္အား ရန္ကုန္-မႏၱေလးေပါင္းလ်င္ပင္ သံုးေလသိန္းထက္မနည္း စီစဥ္ ေတာ့လည္း တပ္ဆင္ခ ငါးသိန္းဆိုေတာ့ နည္းနည္းမ်က္ခံုးပင့္ၾကည့္ခဲ့မိသည္။ တစ္ဖန္ ထုိစံမံကိန္းကို နာမည္ႀကီး ကုမၸဏီတစ္ခုတည္းကသာ ၿပိဳင္ဖက္မရွိ လုပ္ခြင့္ရသည္ဆိုေတာ့ Cronism ဆိုသည့္ စကားလံုးကို ပိုသေဘာေပါက္ သြားခဲ့သည္။
(ဆက္သြယ္ေရးလုပ္တာ စာအုပ္ရိုက္သလိုပဲ ေစာင္ေရမ်ားေလ တစ္အုပ္ခ်င္းကုန္က်စရိတ္ ေလ်ာ့က်ေလ၊ ဖုန္းလိုင္းမ်ားေလ တစ္လိုင္းခ်င္းစရိတ္ေလ်ာ့က်ေလ၊ ေစ်းေလ်ာ့ေရာင္းႏိုင္ေလပဲဆိုတာ ကေလးက အစ တြက္ၾကည့္ႏိုင္သည္)
တစ္ဖန္ အစိုးရသစ္လက္ထက္ သန္း ၃၀ စီမံကိ္န္းမွာေတာ့ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုတည္း မဟုတ္ေတာ့ ဘဲ ကုမၸဏီအမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မည္ဟု ဆိုသည္။ ပထမဆံုးႏွစ္မွာတင္ လိုင္းအေရအတြက္ ေလးသန္း ေရာင္းခ်သြားမည္ဟု ဆိုသည္။ အေရအတြက္က အားရစရာေကာင္းသေလာက္ ေစ်းႏႈန္းအၾကမ္းဖ်င္းဆိုတာ ၾကား ရျပန္ေတာ့ ဘ၀မက်ႏိုင္ခဲ့။ ဒီမွ်သန္းခ်ီ လိုင္းအေရအ တြက္ေရာင္းခ်ဖို႔ စီစဥ္ထားတာေတာင္ ဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္ သံုးသိန္း၀န္းက်င္တဲ့လား၊ မ်ားမ်ားေရာင္းရမွ ေနာင္စီမံကိန္းႏွစ္ေတြမွာ ေစ်းထပ္ေလွ်ာ့ေပး မည္ဟု ဆိုသည္။
ထုိစံမံကိန္းအတြက္ ပါ၀င္ေသာ ကုမၸဏီမ်ားမွ က်ပ္ဘီလီယံငါးရာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမည္ဟု ဆိုသည္။ တစ္ကတ္ က်ပ္သံုးသိန္းႏႈန္းႏွင့္ ပထမႏွစ္ ကတ္ေလးသန္းေရာင္းခ်ရလ်င္ပင္ က်ပ္ဘီလီယံတစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာ ျပန္ ရမည္ ျဖစ္ရာ တစ္က်ပ္ရင္းၿပီး ခ်က္ခ်င္းႏွစ္က်ပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ျပန္ရွာမည့္သေဘာသာ ျဖစ္ေနသည္။ (ေျပာခေတြ လံုး၀မပါေသး)
ငါးသိန္းႏွင့္ေရာင္းစဥ္က လိုအပ္ခ်က္ရွိသူေတြက ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးဝယ္ၾကသည္ ဆုိသည့္တိုင္ ရန္ကုန္- မႏၲေလး ႏွစ္ၿမိဳ႕ေပါင္း တစ္ႏွစ္အတြင္း ကတ္ငါးသိန္း ျပည့္ပါရဲ႕လား၊ သုံးသိန္း (သို႔) ႏွစ္သိန္းခြဲႏွင့္ ေရာင္းပါ လွ်င္ ဝယ္လိုအားႏွစ္ဆတိုးပါမွ ကတ္တစ္သန္းေလာက္ ပဲ ေရာင္းရႏိုင္သည္။ တစ္ႏွစ္အတြင္း ကတ္ေလးသန္း ေရာင္းခ်ဖို႔ဆိုသည္မွာ ထိုေစ်းႏႈန္းႏွင့္သာ ဆုိလွ်င္ လ်ာ ထားခ်က္ျပည့္မီမည္ မထင္၊ သို႔ဆိုလွ်င္ ေနာင္ဒီထက္ ေစ်းေလွ်ာ့ခ်ဖို႔လည္း မလြယ္ေတာ့။ ငါးႏွစ္အတြင္း ဖုန္း သန္း ၃ဝ ေရာင္းခ်ရၿပီး ျမန္မာျပည္၏ တယ္လီဖုန္း သိပ္သည္းဆ ၆ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းသို႔ ေရာက္ ရွိေရးဆိုသည္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္မျမင္ေတာ့။
ကုမၸဏီေတြႏွင့္ ဌာန ဘယ္လိုအက်ဳိးခြဲေဝသလဲ ေတာ့ မသိရ။ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာ ဖုန္းဒုကၡခံစားခဲ့ရေသာ ျပည္သူေတြအတြက္မူ ကမၻာ့ေစ်းအႀကီးဆုံး မိုဘိုင္းဖုန္း သာ ဆက္ဝယ္သုံးၾကရဦးမည့္သေဘာ (က်ပ္သုံးသိန္း= ေဒၚလာ သုံးရာေက်ာ္) ဒါကိုပင္ တန္ဖိုးနည္းဖုန္းဟု သတ္မွတ္ေခၚေဝၚေနျခင္းကလည္း သတ္မွတ္သူတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ား စနစ္ေဟာင္းထဲတြင္ ပိတ္မိက်န္ရစ္ေန ေၾကာင္း သက္ေသထင္ရွားျပေနသလိုပင္။
အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ဖုန္းကုမၸဏီေထာင္ၿပီး ႀကီးပြား ၾကသူေတြအေၾကာင္း ဖတ္ဖူးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆင္းမ္ ကတ္ကို ေစ်းႀကီးႀကီးေရာင္းၿပီး ႀကီးပြားတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္။ ဆင္းမ္ကတ္ကို အလကားနီးပါးေလာက္ ေပး ပစ္ကာ သန္းခ်ီေသာ သုံးစြဲသူမ်ား၏ ေျပာခေတြႏွင့္သာ အရင္းအျမတ္ျပန္ရွာၾကတာမ်ဳိးသာ၊ ဒီမွာေတာ့ ဆင္းမ္ ကတ္ဆုိလွ်င္ ေဒၚလာရာဂဏန္း ေပးကိုေပးရမည္ဟု ျပဌာန္းထားသလို ျဖစ္ေနသည္။
ယခုဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သံသယပြားခဲ့ၾက ေသာ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္စေသာ တိုင္းရင္းသားလက္ နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္လည္း ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရန္ ပဏာမ သေဘာတူညီႏိုင္ၿပီျဖစ္ရာ သူတို႔ေနေရးထုိင္ ေရး စားေရးေသာက္ေရး အဝဝ ကူညီေပးရာတြင္ ဆက္သြယ္ေရးလည္း ပါရေပလိမ့္မည္။
ဒီေတာ့ နီးရာတစ္ဖက္ႏုိင္ငံေတြက ဆင္းမ္ကတ္ တစ္ကတ္ကို မုန္႔ဖိုးေလာက္ႏွင့္ အလြယ္တကူဝယ္သုံးေန ၾကသူတို႔ကို ဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္ သုံးသိန္းႏွင့္ပဲ သြား ေရာင္းေပးၾကမွာလား။ ေရာ့.. ဒါ တို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ တရား ဝင္မိုဘုိင္းဖုန္း... ေလာေလာဆယ္ တစ္လုံးသုံးသိန္း ... မ်ားမ်ားေရာင္းရလို႔ ေနာင္ႏွစ္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းထပ္ေလွ်ာ့ေပးမယ္... ဒီလိုေျပာၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးကို အေထာက္အကူျပဳႏိုင္မွာတဲ့လား... ေနာက္က် က်န္ခဲ့ေသာ ဖံြ႕ၿဖိဳးမႈတိုးတက္ေရးက ခုေခတ္မွာ တစ္ရြာ လွ်င္ စီဒီအမ္ေအေလး အနည္းငယ္ ခ်ထားေပး႐ုံႏွင့္ မလုံေလာက္ႏိုင္ၿပီ။
စာေရးသူ အဓိက တင္ျပလိုသည္မွာ ဆက္သြယ္ေရး က႑တြင္ မလိုအပ္ဘဲ ကုန္က်မႈမ်ားေနရသည္မ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ ဆက္သြယ္ေရးသိပ္ သည္းမႈ အလွ်င္အျမန္တိုးတက္လ်က္ တိုင္းျပည္ဂ်ီဒီပီ မွအစ စီးပြားေရးဘဝတစ္ခုလုံး ကြၽဲကူးေရပါ လိုက္ပါ ျမင့္တက္ႏိုင္ေစေရး အျပဳသေဘာသာ ျဖစ္ပါသည္။
ယခု တိုင္ေအာင္ပင္လွ်င္ ဥပေဒအရ တို႔ကလြဲလွ်င္ တို႔ခြင့္ျပဳထားသူက လြဲရင္ ဘယ္သူမွ လုပ္ခြင့္မေပး... ႀကိဳးဖုန္းမ်ား အရစ္က်စံနစ္ႏွင့္ ေရာင္းေပးမည္။ ေစ်းႏႈန္း ကေတာ့ ေျခာက္သိန္းခြဲ (ေဒၚလာရွစ္ရာခန္႔) ဆုိတာမ်ဳိး ႏွင့္ အဘယ္ျပင္ပရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ဳိးကို သူမ်ားႏွင့္ယွဥ္ ၍ ႀကိဳဆိုႏိုင္ပါမည္နည္း... (ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ဘတ္သုံးရာ= ဆယ္ေဒၚ လာခန္႔ ေပးလိုက္လွ်င္ ႀကိဳးဖုန္းတစ္လုံး ၂၄ နာရီအတြင္း ရရွိသည္)
ဒါေၾကာင့္ ငါးေထာင္တည္းႏွင့္ ေရာင္းမယ့္ UTMS ဆင္းမ္ကတ္စနစ္ဟာ
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေလာ ေလာဆယ္ ျမန္မာျပည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူးပဲ ထားဦး၊ (ဒါကိုလည္း Third Party ကြၽမ္းက်င္သူတို႔ႏွင့္ ေလ့လာ ဆန္းစစ္ ၾကည့္မွ အေျဖမွန္ေပၚမည္ဟု ထင္သည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ျမစ္ဆုံဇာတ္လမ္းအစပိုင္းကလို ငါေျပာ တာမယုံ၊ ငါ့ဘႀကီးေမးၾကည့္ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ေနဦးမည္) ယခုလက္ရွိ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ စီမံကိန္း ကိုပင္ အေသအခ်ာ ျပန္လည္ သုံးသပ္လွ်င္ ရွဥ့္လည္း ေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာ ရည္မွန္းခ်က္ေပါက္ ေျမာက္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိပါသည္။ (ကုမၸဏီဆယ့္သုံးခု အရင္းမဆုံးေစရပါ)
ဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္ ႏွစ္သိန္းခြဲ/သုံးသိန္းအစား က်ပ္ငါးေသာင္းမွ်ႏွင့္ တြက္ၾကည့္ပါ...
ဆင္းမ္ကတ္တစ္ကတ္ က်ပ္ငါးေသာင္းႏွင့္ ေရာင္း လွ်င္ပင္ ပထမႏွစ္ ကတ္ ၄ သန္းအတြက္ က်ပ္ဘီလီ ယံ ၂ဝဝ တိတိျပန္ရပါလိမ့္မည္။ (ထုိေစ်းႏွင့္ ေရာင္းပါ မွ တစ္ႏွစ္အတြင္း ၄ သန္းကုန္ႏိုင္ေခ်ရွိသည္)
ထိုဖုန္းေလးသန္း တစ္လုံးတစ္လ က်ပ္ငါးေထာင္ ဖိုး (မိနစ္တစ္ရာ) ေျပာသည္ထားဦး၊ ေျပာခခ်ည္းသက္ သက္ တစ္လ ဘီလီယံ ၂ဝ၊ တစ္ႏွစ္ ဘီလီယံ ၂၄ဝ ေအးေအးေလး ရပါမည္။ စုစုေပါင္း ဘီလီယံ ၄၄ဝ ရေနၿပီျဖစ္၍ ဘီလီယံငါးရာဆိုေသာ အရင္းအႏီွးမွာ တစ္ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးႏွင့္ ေက်ၿပီး ေနာက္ပိုင္းျပည္သူေတြ မေနႏိုင္၍ ေျပာသမွ် ဘီလီယံေပါင္း မ်ားစြာ ျမတ္စြန္း ပါလိမ့္မည္။
ငါးေထာင္အစား ငါးေသာင္းႏွင့္ ေရာင္းလွ်င္ပင္ ဤမွ်ျမတ္စြန္းသည္ကို နည္းသည္ဟု ထင္ေနပါေသးလွ်င္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္ေလးတြင္ စီးပြားမရွာသင့္ပါ။ ဌာန အေနျဖင့္လည္း ျပည္သူ႔အက်ဳိးသယ္ပိုးရေသာ ဝန္ထမ္း ဌာနျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ အမ်ားျပည္သူ၏ သက္သာေခ်ာင္ ခ်ိမႈကို ဒီ့ထက္ပိုၿပီး မ်က္ခ်ည္ျပတ္မခံသင့္ေတာ့ပါ။ ေသာင္းခ်ီသိန္းခ်ီ သတ္မွတ္သမွ် ေပးေဆာင္ေနၾကရသည္ မွာ အျခားေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိ၍ ျဖစ္ပါသည္။တစ္အိမ္လုံး မွာ ဖုန္းတစ္လုံးပင္ မရွိ၍ ရွိသမွ်ေလး ထုခြဲကာ ငါး သိန္းဖုန္းဝယ္ထားၾကရၿပီး ေျပာခသက္သာေစဖို႔ တစ္ဖက္ကို missed call ေတြခ်ည္းေပးကာ ျပန္အဆက္ ေစာင့္တာမ်ဳိးက ဒီတိုင္းျပည္မွာပဲ ရွိမည္ထင္သည္။ျပည္သူ႔ဘဝေတြထဲ ဆင္းၾကည့္ၾကပါ။ တစ္က်ပ္တစ္ ျပားအတြက္ မည္မွ်ခက္ခဲေနသည္ကို အထင္အရွား ေတြ႕ ႏိုင္ပါသည္။
လူ႔အခြင့္အေရးေတြဘာေတြ ခဏထားဘိဦး၊ ကမၻာ့ ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးႏွင့္ ျခားနားလွစြာ ''လြယ္ကူသက္ သာစြာ ဆက္သြယ္ႏိုင္ျခင္း'' ဟူေသာ အခြင့္အေရးပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိတ္ပင္ခံထားရသလို ျဖစ္ေနသည့္ ၉၄ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ျပည္သူမ်ားကို စာနာပါဦးဟု တင္ျပ လိုက္ရပါသည္။
မင္းျမတ္စံ
0 comments:
Post a Comment