ေခတ္မီစာသင္ခန္းမ်ား ထူေထာင္ေရး

ေခတ္မီစာသင္ခန္းမ်ားထူေထာင္ေရးဆိုတာ မာလ္တီမီဒီယာလို႔ေျပာေနတဲ့ ပြဲၿပီး မီးေသ စာသင္ ခန္းမ်ဳိးေတြကိုေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ လူႀကီးလာေကာက္ဆင္၊ လူႀကီးျပန္ ပိတ္သိမ္း ႐ုပ္ျပ ပြဲထုတ္ စာသင္ခန္းမ်ဳိးကိုလည္းေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေခတ္မီစာသင္ခန္းဆိုတာ

၁။ ကြန္ပ်ဴတာသံုးႏိုင္တဲ့ VC (Virtual Classroom) စာသင္ခန္းမ်ဳိးျဖစ္ေရး

၂။ နည္းပညာသံုးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စာသင္ၾကားႏိုင္တဲ့ စာသင္ခန္းျဖစ္ေရး

၃။ သင္ယူမႈကို အေထာက္အကူျပဳၿပီး သင္ယူႏိုင္ခြင့္မ်ားကို အေကာင္းဆံုးဖန္တီး တည္ ေဆာက္ေပးႏိုင္တဲ့ စာသင္ခန္းျဖစ္ေရးဆိုတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေဖာ္ေဆာင္ထားရမယ့္ စာသင္ ခန္းမ်ဳိးေတြကိုေျပာတာပါ။

ပညာေရးမႇာ ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ၿပီး စာေတာ္ရမယ္ဆိုတာကို မူအားျဖင့္ခ်ေပးၿပီး သင္ၾကား ေနတဲ့ဆရာေတြကလည္းမေပ်ာ္၊ ေက်ာင္းသားေတြကလည္းမေပ်ာ္၊ မေတာ္တဲ့သူေတြက မေပ်ာ္ေအာင္သင္ၾကားေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ေနၾကရပါတယ္။ ေတာ္မႇလည္း ေပ်ာ္ေအာင္သင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာ္တယ္ဆိုတာ ျပ႒ာန္းခ်က္ႀကီးကို အေသဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ဒါပဲက်က္၊ ဒါပဲေျဖ ဒါပဲေမးမယ္ဆိုတဲ့ ဆရာမ်ဳိးေတြ၊ ပညာေရး စနစ္မ်ဳိးေတြကို ေတာ္လႇန္ႏိုင္တဲ့ စနစ္မ်ဳိးေတြကိုေျပာတာပါ။

ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြက အိုမင္းေဟာင္းႏြမ္းေနၿပီ၊ ေခတ္နဲ႔လည္းမေလ်ာ္ညီေတာ့ဘူး။ ေခတ္နဲ႔လည္း ညီ ကေလးေတြကိုလည္း ၪာဏ္မ်က္စိဖြင့္ေပးရာေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုသင္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာ အၿမဲ တီထြင္ေနသင့္ပါတယ္။

ပညာေရးမႇာ W သံုးလံုးဟာ ေနရာ၀င္ ယူလာပါၿပီ။ World Wide Web ဆိုတဲ့အဆင့္မွာ ကမၻာကို႐ႈျမင္တတ္ေအာင္ ေနတတ္၊ ထိုင္တတ္၊ သင္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ လည္းလိုလာၿပီ။ အင္တာနက္ေၾကာင့္ စာသင္ခန္းဆိုတာ အကန္႔အသတ္မဲ့သေဘာေဆာင္လာတယ္။ ပညာေရး ဆိုတာ သင္ၾကားေရးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အေျခအေနတစ္ခုကို ဖန္တီးေပးေရးဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္း ကို ေျပာင္းလာတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပညာေရးကို ေဘာင္ခတ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ပညာေရးဆိုတာ ကမၻာ့ေနရာမေရြး သင္ယူႏိုင္ေအာင္ တကၠသိုလ္ေတြ၊ ေကာလိပ္ေတြက စီစဥ္ေပးေနရတဲ့ ပညာေရးမ်ဳိးေတြျဖစ္လာတယ္။ ပညာေတာ္လႇန္ေရးမွာ အင္တာနက္ဟာ အေကာင္းဆံုး လက္နက္ျဖစ္လာတယ္။



နည္းပညာစာသင္ခန္း၊ ကြန္ပ်ဴတာပညာေရး

ပညာေရးနဲ႔ အင္တာနက္ကို ေပါင္းစပ္ေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးက်ယ္ျပန့္တဲ့ နည္းပညာေခတ္ ပညာေရးကို တက္လွမ္းႏိုင္မႇာ ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းပညာေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ေခတ္သစ္ စာသင္ၾကား ေရးမွာ ဆရာနဲ႔ ေက်ာင္းသားဆိုတာ အတူရႇိေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ နယ္ေျမေဒသ ကြာျခားခ်င္ကြာျခားမယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ အြန္လိုင္းဆိုတာရွိတယ္။ အင္တာနက္၊ တီဗီြ၊ ေရဒီယိုစတဲ့ မီဒီယာေပါင္းစံုက ေလ့လာသင္ယူႏိုင္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္လာတယ္။ E-learning ေတြ Online learning ေတြကို ဖန္တီးလာႏိုင္တယ္။ သင္ၾကားမႈ သင္ယူမႈ ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ခုလံုး ေျပာင္းလဲသြားတယ္။



နည္းပညာစာသင္ခန္း အသြင္သ႑န္

နည္းပညာစာသင္ခန္းဆိုတာ ေက်ာင္းသား၊ ဆရာ၊ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရား ေတြထက္ အျခားေပါင္းစပ္ေဖာ္ေဆာင္လာရတဲ့ အသြင္ေတြမ်ားလာတယ္။

- နည္းပညာ၀န္းက်င္တစ္ခုကို ဖန္တီးရတယ္။ ဥပမာ ကြန္ပ်ဴတာ၊ တီဗီြ၊ အင္တာနက္ စတာေတြကို အနည္းဆံုး ထူေထာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးထားႏိုင္ရမယ္။

- ပညာေရးဆိုတာကို စာသင္ခန္းဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ေဘာင္မခတ္ထားရဘူး။

- ေနရာတိုင္းမႇာ အင္တာနက္ရေအာင္ ဖန္တီးေပးထားႏိုင္ရမယ္။

- သက္ေသာင့္သက္သာ စိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ သင္ယူႏိုင္တဲ့ ေနရာျဖစ္ရမယ္။

- လာသင္သူမွန္သမွ် လက္လႇမ္းမီႏိုင္တဲ့ အဆင့္ရႇိရမယ္။

- အစဥ္အလာကို နည္းပညာနဲ႔ ေပါင္းစပ္ႏိုင္တဲ့ ပညာေရးျဖစ္ရမယ္။

နည္းပညာစာသင္ခန္းမွာ ဆရာက ေဟာေျပာပို႔ခ်တာေတြ လုပ္လို႔ရတယ္။ စာေမးပြဲဆိုတာ ရွိေပမယ့္၊ စာေမးပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္မႈေတြဆိုတာ သိခ်င္တာကိုေမး၊ ေမးတာေတြကို ျပန္ရွင္းျပတာမ်ဳိးေတြျဖစ္လိမ့္မယ္။ စာသင္ခန္းထဲလာတဲ့ ေက်ာင္းသားကို သိခ်င္တာ ရွင္းျပ တာမ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္သလို၊ စာသင္ခန္းထဲမလာႏိုင္တဲ့ ေက်ာင္းသားကိုလည္း နည္းပညာ မီဒီယာ တစ္ခုခုကေန ရွင္းျပတာမ်ဳိးျဖစ္မယ္။

ဆရာဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ေက်ာင္းသားက ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ဆရာရဲ႕ ေဟာေျပာပို႔ခ်မႈ၊ ရွင္းလင္းေျဖၾကားမႈေတြကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရႇိတယ္။ ဘာသာရပ္ကိုလည္း ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္မႇာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ဘာသာကို ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။

အစဥ္အလာ စာသင္ခန္းေတြမွာ ဖတ္စာနဲ႔ ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ အေနအထားကေန၊ သင္ခန္းစာ ေတြကို စိတ္၀င္စားေအာင္ ဖန္တီးလာမႈေတြ လုပ္လာတယ္။ ဂရပ္ဖစ္ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ေတြ၊ animation ေတြ ပါလာတယ္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေလ့လာမႈ ၀န္းက်င္တစ္ခုျဖစ္လာတယ္။ သိခ်င္ၿပီးရင္း သိခ်င္တဲ့ နယ္ပယ္တစ္ခုကို ေခၚေဆာင္ သြားႏိုင္တယ္။

သင္ခန္းစာေတြကို စစ္ေဆးတယ္ဆိုတာ ေက်ာင္းဟာ ဗဟိုခ်က္မတစ္ခုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဆရာနဲ႔ ေက်ာင္းသားဆိုတာ အြန္လိုင္းကဆက္သြယ္ႏိုင္တယ္။ ဆရာ့ဆီကို အီးေမးလ္နဲ႔ သိခ်င္တာလႇမ္းေမးႏိုင္တယ္။ အိမ္စာေတြကို အီးေမးလ္နဲ႔ လွမ္းတင္ႏိုင္တယ္။ ဆရာကလည္း သံုးသပ္ခ်က္ကို တစ္ဦးခ်င္းစီ အီးေမးလ္နဲ႔ ျပန္ပို႔ႏိုင္တယ္။

နည္းပညာေၾကာင့္ ေဆြးေႏြးမႈကို ဆိုရွယ္ကြန္ရက္၊ blog ေတြသံုးၿပီးေတာ့ တစ္ဦးစိတ္ထဲရႇိတာ အျပန္အလႇန္ေျပာႏိုင္တယ္။ ဆရာနဲ႔ ေက်ာင္းသားလည္း အုပ္စုဖြဲ႔ႏိုင္တယ္။ ေက်ာင္းသား အခ်င္းခ်င္းလည္း အုပ္စုဖြဲ႔ႏိုင္တယ္။ ေက်ာင္းမလာႏိုင္သူေတြအတြက္ ေက်ာင္းမႇာ ဒီေန႔ ဘာေတြသင္တယ္၊ ေနာက္တစ္ေန႔ ဘာအစီအစဥ္ေတြရွိတယ္ ဆိုတာေတြအားလံုး ဆက္သြယ္ ႏိုင္တဲ့ ကြန္ရက္ေတြကို ထူေထာင္ထားႏိုင္တယ္။

ေက်ာင္းရဲ႕ website မွာ ဘယ္အတန္း၊ ဘယ္ဆရာရဲ႕ ပို႔ခ်ခ်က္ေတြဆိုၿပီး တင္ထားႏိုင္တယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးေျပာခ်င္တာေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေျပာခ်င္တာေတြလည္း တင္ထားႏိုင္ တယ္။ ဆရာေတြေျပာခ်င္တာကိုလည္း တင္ထားႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေန႔မႇာ ဘာေတြ သင္သြားတယ္ဆိုတာ ႀကိဳက္တဲ့ေန႔မွာ ျပန္ယူႏိုင္တယ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ျပန္ရရွိဖို႔ဆိုတာ အလြန္လြယ္သြားတယ္။

သင္ၾကားစဥ္တိုက္႐ိုက္ရယူနည္း (synchronous learning) နဲ႔ သင္ၾကားၿပီး နည္းပညာျဖင့္ ရယူနည္း (asynchronous learning) ႏႇစ္နည္းစလံုးကို အသံုးျပဳႏိုင္ျခင္းဟာ နည္းပညာ ေခတ္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ပါ။ ပညာေရးမွာ နည္းပညာေၾကာင့္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ သင္ယူႏိုင္ခြင့္ ေတြရလာမယ္။ အြန္လိုင္းနဲ႔ ဆရာ ေက်ာင္းသား အျပန္ အလွန္ဆက္သြယ္ႏိုင္မယ္။ အခ်ိန္ျပည့္ ထိေတြ႔မႈေတြရမယ္။ ေစာင့္ၾကည့္လို႔လည္းရလာလိမ့္မယ္။ ဆရာအျပင္ သင္ယူႏိုင္တဲ့ ေနရာ ေတြကို ၫႊန္းထားႏိုင္တယ္။ အင္တာနက္မွာ အေျဖရွာၾကည့္ႏိုင္တယ္။

စာလံုးေလးတစ္လံုးရဲ႕ အဓိပၸာယ္တစ္ခုတည္းကိုပဲ ဘာသာစကားမ်ဳိးစံု၊ ပံုျပ ႐ုပ္ျပမ်ဳိးစံု၊ လက္ေတြ႔ ဗီဒီယိုျပကြက္အစံုနဲ႔ ေလ့လာႏိုင္တယ္။ ဥပမာ ကြန္ပ်ဴတာဆိုသည္မႇာ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းသားက အဘိဓာန္တစ္ခုတည္းရဲ႕ ရွင္းခ်က္အျပင္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ဗီဒီယို ရွင္းခ်က္ေတြနဲ႔ပါ သိႏိုင္တယ္။ သင္ယူမႈတစ္ခုဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ၀န္းက်င္တစ္ခု ျဖစ္သြားမယ္။ ဆရာကိုယ္တိုင္ မရွင္းျပႏိုင္တာေတြကို နည္းပညာက ရွင္းသြားလိမ့္မယ္။

ခုဆိုရင္ စာသင္ခန္းကို အသြင္ေျပာင္းေရးအတြက္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ႀကိဳးစားေနၾကသလို၊ နည္းပညာေတြကို ပညာေရးမွာထည့္သြင္းႏိုင္ဖို႔ ကုမၸဏီေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားေနၾကပါၿပီ။ မၾကာ ေသာကာလမွာ စာသင္ခန္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ခံထားတဲ့အသြင္ေပ်ာက္ၿပီး နည္းပညာ ေတြနဲ႔ေရာက္လာပါေတာ့မယ္။ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ အသင့္ျပင္ ထားဖို႔လိုပါတယ္။

တင္ညြန္႔ -(ေမာကၡ )

Posted in: ေဆာင္းပါး