သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားေလးက တစ္ခ်ဳိ႕
ၾကည္လင္ေတာက္ပတဲ့ မ်က္လံုးကေလးေတြနဲ႔
လမ္းနံေဘးမွာ ငုတ္ကေလးေတြ ထိုင္ေနၾကတာ။
ဒါ ဆႏၵျပတာတဲ့လား?
ဘာမွ လက္သီး လက္ေမာင္းမတန္း
ဘာ အေသြးအေရာင္မွ မရွိ
ဘာ ေနာက္ခံအဖြဲ႕အစည္းမွ မရွိ
သူတို႔လိုခ်င္တာေလးေတြကို
မလြဲသာလြန္းလို႔ ေတာင္းဆိုေနရရွာတာပါ။
လံုၿခံဳေရးကားေတြ တစ္စီးၿပီး တစ္စီး ေရာက္လာၾက
ဒိုင္းေတြ တုတ္ေတြ လက္နက္ေတြ
ၿပီးေတာ့ တင္းမာလြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ ...
က်မတို႔မွာ ေရမရွိဘူး။
စကားသံေလးတစ္ခု ၾကားမိတယ္။
သူတို႔မေျပာျဖစ္တာက အဲဒီထက္ အမ်ားႀကီးပိုပါလိမ့္မယ္။
က်မတို႔မွာ ဖူလံုမႈမရွိဘူး။
က်မတို႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မရွိဘူး။
က်မတို႔မွာ ေတာက္ပမႈ မရွိဘူး။
က်မတို႔ အနာဂတ္ကေရာ .. ?
ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ မေသခ်ာလွပါဘူး။
ညီမေလးတို႔ေရ
မင္းတို႔ငါတို႔အားလံုး ျမန္မာ
ငါတို႔အားလံုး ေခါင္းငံု႔ ခါးစီးခံေနၾကရတာ။
ထီးကေလးေတြနဲ႔ ...။
တခ်ဳိ႕လည္း ထီးေတာင္မေဆာင္းႏိုင္ပဲ
ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကတာ
မြန္းၾကပ္လြန္းတဲ့ ဘ၀အေမာကေန
တခဏကေလး အသက္ရွဳေခ်ာင္ခြင့္ေလးပါ။
အမ်ားႀကီး မေတာင္းဆိုပါဘူး
စိန္ေတြ ေရႊေတြ ကားေတြ တိုက္ေတြ မေတာင္းဆိုပါဘူး
က်မတို႔ကို အသက္ဆက္ခြင့္ေပးပါ
အသက္ရွင္ဖို႔လံုေလာက္တဲ့ လစာေလးေပးပါ
ကိုယ့္လုပ္အားနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ လစာေလးေပးပါ
အလုပ္ခြင္မွာ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ကေလးေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးပါ။
လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့
ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ေပးပါ။
ဒီေျမေပၚမွာလာလုပ္ ဒီေျမေပၚက ႀကီးစြာေသာအသီးအပြင့္ေတြ ခံယူၿပီး
ဒီေလာက္ ေသးေသးဖြဲဖြဲကေလးေတာင္
ဘာလို႔ မျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ရတာလဲ
နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ ... ။
ငါတို႔ဟာ ျမန္မာ
ျမန္မာေတြျဖစ္လ်က္ ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ
တိုင္းတပါး ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းကလာၿပီး
ဘာလို႔အႏိုင္က်င့္ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံေနရတာလဲ
နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ ... ။
တိုင္ရီစက္ရံုနားက ေလးကန္စြာ လွမ္းထြက္ခဲ့
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိတဲ့အခါ
ေကာင္းကင္ႀကီး ပိုေမွာင္ေနသလို ခံစားေနရတယ္။
သြန္းေနစိုး Thorn Nay Soe
0 comments:
Post a Comment