ပါလီမန္တုိ႔ ေရြးေကာက္ပြဲတုိ႔ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြနဲ႔ လုံးလုံးႀကီး အဆက္ျပတ္သြားတာ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေက်ာ္ရွိၿပီ ျဖစ္ေလေတာ့ ဒီေန႔ အသက္ ၆ဝ တန္းေရာက္ေန သူေတြေတာင္ ၾကားဖူးနားဝ သိေနတာေတြပဲ ရွိလိမ့္မယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရေရရာရာ သိၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။
လိမ္လုိ့လိမ္မွန္း မသိ
စာေလးေပေလး ဖတ္ရေကာင္းမွန္းသိလုိ႔ အတန္အသင့္ သိေနတယ္ဆုိလည္း မလုံေလာက္ဘူး။ ကုိယ္ေတြ႕မ်က္ျမင္ ႀကံဳေတြ႕ရတာေလာက္ေတာ့ ဘယ္ဟာမွ မျပည့္ စုံဘူး။ ဒါေပမဲ့ လုံးလုံးမသိတာ ထက္ေတာ့ အမ်ားႀကီးသာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စာေတာ့အခ်ိန္ရသေလာက္ ဖတ္ေနသင့္တယ္။ စာမဖတ္ရင္ လိမ္လို႔ လိမ္မွန္းမသိ၊ ညာလုိ႔ ညာမွန္းမသိ ျဖစ္တတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ အခုလုိ သမုိင္းလွည္းဘီး တစ္ပတ္ျပန္လည္လာခ်ိန္မွာ ေရွးကအလိမ္ခံခဲ့ ရတာေတြကုိ သိထားဖို႔ ပုိလုိအပ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ လဲဆုိေတာ့ သမုိင္းျဖစ္စဥ္ေတြဟာ ထပ္ခါတလဲလဲ တစ္ေက်ာ့ၿပီး တစ္ေက်ာ့ ျပန္ျပန္ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိလုိ႔ပဲ။
နေဝတိမ္ေတာင္
ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းကေတာ့ ပညာရွင္ပီသစြာ လုိရင္းကုိ ‘ဒက္’ခနဲ ေျပာလုိက္တယ္။ ‘သမုိင္းသင္တာ မအ,ေအာင္’လုိ႔တဲ့။ တစ္ခြန္းတည္းပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဓိပၸာယ္ အမ်ားႀကီး ထြက္တယ္။ အ,ရင္ လိမ္လုိ႔ လိမ္မွန္းမသိ၊ ညာလုိ႔ညာမွန္း မသိျဖစ္ၿပီး ‘နေဝတိမ္ေတာင္’နဲ႔ ခဏခဏ အလိမ္ခံရတယ္။ လိမ္မွန္းမသိလုိ႔ လိမ္တုိင္းခံတာေတြ သိပ္မ်ားလာတဲ့ အခါက်ေတာ့၊ လိမ္တဲ့သူေတြက ကုိယ့္ကုိလူလုိ႔ သေဘာထားၿပီး လိမ္ေျပာဖုိ႔ေတာင္ႀကိဳးစား မေနေတာ့ဘဲ သူလုပ္ခ်င္တာ ကုိ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပဲ လုပ္ခ်ေတာ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ လစ္ဗ်ားကက ဒါဖီလုိ၊ ဆီးရီးယားက အာဆတ္လုိ၊ အီရတ္က ဆက္ဒမ္ဟူစိန္လုိ အာဏာရွင္ေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
လူတုိင္း စာတတ္ေျမာက္ဖုိ့လုိ
အဲဒီႏုိင္ငံေတြမွာ စာမတတ္သူ ဦးေရလည္း အေတာ္မ်ားတယ္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိးသမီး စာမတတ္သူေတြ မ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာဏာရွင္ေတြ သက္ဆုိးရွည္ခဲ့ၾက တယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ထူေထာင္မယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံသားတုိင္း စာတတ္ေျမာက္ေရးကုိ မျဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ ၾကရတယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ဆုိတာ ႏုိင္ငံသားေတြ ကုိယ္တုိင္ႏိုင္ငံေရးမွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဘုရင္ေတြ အာဏာရွင္ေတြက ရာဇပလႅင္ႀကီးေတြမွာ ထုိင္ၿပီး၊ တုိင္းသူျပည္သားေတြကုိ ေက်းကြၽန္ေတြလုိ တစ္ခ်က္လႊတ္ အမိန္႔အာဏာနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာမဟုတ္ဘူး။ တုိင္းသူျပည္သားေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္စားလွယ္ေတြကုိ သူတုိ႔စိတ္ႀကိဳက္ ဆႏၵေပးေရြးခ်ယ္ၿပီး အဲဒီ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ပါဝင္တဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က တစ္ဆင့္ တုိင္းေရးျပည္မႈ ကိစၥမွန္သမွ်ကုိ ေဆာင္ရြက္တာျဖစ္တယ္။
ဒီမုိကေရစီရဲ႔ ေသာ႕ခ်က္
လူမွန္ေနရာမွန္ကုိ ေရြးခ်ယ္ျခင္းဟာ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ ေသာ့ခ်က္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖုိ႔၊ လူကုိ အကဲခတ္တတ္ဖုိ႔ဆုိတာ စာတတ္႐ုံနဲ႔တင္မရဘူး။ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ထားဖုိ႔လုိတယ္။ ကုိယ္စားလွယ္ အျဖစ္ အေရြးခံမယ့္သူတို႔၊ ႏုိင္ငံ ေရးပါတီတုိ႔ဆုိတာက ထုံးစံအတုိင္း တုိင္းျပည္တုိးတက္ေအာင္ ဘာလုပ္မယ္၊ ညာလုပ္မယ္ ေျပာၾက တာ ခ်ည္းပဲ။ အဲဒီေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ေဝဖန္ၿပီး အေရြးမမွားဖုိ႔အတြက္ အဲဒီလူေတြနဲ႔ အဲဒီပါတီေတြအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိထားဖုိ႔လုိတယ္။ သူတုိ႔ ဘာေတြ ေျပာတယ္ဆုိတာထက္ သူတုိ႔ဘာေတြ လုပ္ခဲ့တယ္၊ ဘာေတြလုပ္ေနတယ္ ဆုိတာကုိ ဆန္းစစ္ရမယ္။ စာဖတ္မထားရင္ ဒါေတြဘာမွ မသိႏိုင္ဘူး။
မီးမရွိ မီးခုိးမရွိ
လတ္တေလာ ကိစၥေလးေတြ ကုိ ၾကည့္႐ုံနဲ႔လည္း မလုံေလာက္ ေသးဘူး။ သမုိင္းဟာ သူ႕အလုိလုိ တစ္ေက်ာ့ျပန္လည္လာတတ္တယ္ ဆုိတဲ့စကားအတုိင္း လူ႕သမုိင္းျဖစ္ ရပ္ေတြဟာ ထပ္ခါထပ္ခါ ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာကုိ နားလည္ထားဖို႔လည္း လုိတယ္။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု၊ ကိစၥတစ္ခုကုိ ဆန္းစစ္တဲ့အခါမွာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာ ရတယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဇာစ္ျမစ္ကုိ ရွာၾကည့္ရတယ္။ မီးမရွိဘဲနဲ႔ မီးခုိးမရွိႏိုင္ဘူးဆုိတဲ့ က်ဳိးေၾကာင္းဆက္စပ္မႈ သေဘာတရားကုိ အေျခခံၿပီးဆန္းစစ္မွ အမွန္ကုိ သိႏုိင္တယ္။ ဒီလုိသိမွ လူမွန္ေနရာမွန္ ျဖစ္ေအာင္ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတိတ္သမုိင္းကုိ ေမ့ပစ္လုိ႔မရဘူး။ ေဖ်ာက္ပစ္လုိ႔ မရဘူး။ အတိတ္ေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ ျဖစ္လာ တယ္။ ပစၥဳပၸန္က အနာဂတ္ကုိ ဖန္တီးမွာ ျဖစ္တယ္။
ဖြင္႕ၿပီး ေပ်ာက္သြားတာ မျဖစ္ရေအာင္
လူေတြကုိ စာတတ္ေအာင္ အရင္ဆုံးလုပ္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ စာဖတ္ေအာင္ အၿမဲႏူိးေဆာ္ ေနရမယ္။ ေက်ာင္းသားေတြေရာ ျပည္သူလုထုပါ စာဖတ္ခ်ိန္ရေအာင္ လည္း လုပ္ေပးရမယ္။ ေနာက္ၿပီး လူေတြစာအုပ္ဝယ္ ဖတ္ႏုိင္ေအာင္လည္း မျဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ လိုတယ္။ စာတတ္ၿပီး စာမဖတ္သူ ေတြမ်ားေနတာ မေကာင္း ဘူး။ ေက်ာင္းတုိင္း ရပ္ကြက္တုိင္းမွာ စာၾကည့္တုိက္ေတြ ရွိသင့္တယ္။ ရွိတယ္ဆုိ႐ုံ ရွိေနတာမ်ဳိး ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္ေတြေရာ စာဖတ္သူေတြပါ အၿမဲတမ္း စည္ကားေနတဲ့ တကယ့္စာၾကည့္တုိက္ကုိ ေျပာတာ။ ဖြင့္ၿပီးမၾကာခင္ ေပ်ာက္သြားတာမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္လည္း ထိန္းသိမ္းတတ္ဖုိ႔ လုိတယ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြ စာမ်ား မ်ား ဖတ္မွ လူမွန္ေနရာမွန္ ေရြးေပးတတ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီေခတ္ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ရင္ စာဖတ္သူေတြ မ်ားလာေအာင္ မျဖစ္မေနလုပ္ၾကဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ သတိေပး ႏိႈးေဆာ္လုိက္ ခ်င္ပါတယ္။
လူထုစိန္ဝင္း ၂ဝ.၃.၂ဝ၁၂
0 comments:
Post a Comment