စာေရးဆရာမ ႀကီးခင္မ်ဳိးခ်စ္ (သို႔မဟုတ္) ျမန္မာကို ကမာၻသို႔ သိေစသူ

စာေရးဆရာမ ႀကီးခင္မ်ဳိးခ်စ္ (သို႔မဟုတ္) ျမန္မာကို ကမာၻသို႔ သိေစသူ

သန္း၀င္းလႈိင္(မိုးမခ)

စာေရးဆရာမႀကီး ခင္မ်ဳိးခ်စ္ကို ၁၉၁၅ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁) ရက္ေန႔တြင္ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕အဖရာဇဝတ္ဝန္ေထာက္ ဦးေတာ္၊ အမိေဒၚသန္းတင္တို႔မွ ဖြားျမင္ ခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း ငါးေယာက္အနက္ အႀကီးဆုံးျဖစ္ၿပီး ညီမတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေမာင္သုံးေယာက္ရွိသည္။ အမည္ရင္းမွာ မခင္ျမ ျဖစ္သည္။ ဖခင္ဘက္မွ အဖုိးျဖစ္သူမွာ ျမန္မာပညာရွိ သီရိစတုရ ဂၤဗလဘဲြ႕ခံဦးေဖ (ခရစ္ ၁၈၆၁-၁၉၄၃) ျဖစ္ၿပီး အဖြားျဖစ္သူမွာ ဗန္းေမာ္အတြင္းဝန္ဦးဖိုး၏ သမီး ဗန္းေမာ္ခင္ေလးႀကီးျဖစ္သည္။

ငယ္စဥ္က သရက္ၿမိဳ႕ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ၁၉၃၂ ခုႏွစ္မိတၳီလာအမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွ ဆယ္တန္းေအာင္ျမင္၍ တကၠသိုလ္ ဆက္တက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တႏွစ္သာတက္၍ ေက်ာင္းထြက္လိုက္ရသည္။

၁၉၃၂ တြင္ တကၠသိုလ္မဂၢဇင္း ‘ဝသႏၱ’ စာေစာင္သို႔ ဆာဝါလတာစေကာ့ (Sir Walter Scott) ၏ Patriotism (မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္) ကဗ်ာကို မွီး ၍‘ဇာတိမာန္’ အမည္ျဖင့္ ေတးထပ္တပုဒ္ကိုေရး၍ေပးပို႔ခဲ့ရာ ကေလာင္အမည္ထည့္မေရးခဲ့သည့္အတြက္ စာေစာင္အယ္ဒီတာ ေဒၚသန္း ရင္က ကေလာင္အမည္ကုိ ‘ခင္မ်ဳိးခ်စ္’ ဟု အမည္တပ္ေပးခဲ့ရာမွ ‘ခင္မ်ဳိးခ်စ္’ အမည္တြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ ဒဂုန္မဂၢဇင္း၊ သူရိယ သတင္းစာ၊ ဘားမား ဂ်ာနယ္တို႔၌ေဆာင္းပါး၊ ဝတၳဳတိုမ်ား ဆက္လက္ ေရးသားခဲ့သည္။ ပထမဆုံးေရးသားခဲ့ေသာဒဂုန္မဂၢဇင္းပါ ဝတၳဳတိုႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာမႀကီးသည္ ၁၉၉၅ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ေရႊစင္မဂၢဇင္း၌ ဤသို႔မွတ္တမ္းတင္ထား သည္။“မေန႔က စာေရးသူဆီကို စာအိတ္ႀကီး တစ္အိတ္ေရာက္လာတယ္။ သိလိုေဇာနဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ ဝတၳဳေကာ္ပီျဖစ္ ေနတယ္။ ပူးတဲြပါလာတဲ့စာက အယ္ဒီတာဒဂုန္ဦးလွေဘကိုယ္တိုင္ စိတ္ရွည္ရွည္ေရးလိုက္တဲ့စာျဖစ္တယ္။ အယ္ဒီတာက စာေရးသူရဲ႕ ဝတၳဳက ရွည္လြန္းေနတယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဝတၳဳကို ဘယ္လိုျပဳျပင္ေပးရင္ေကာင္းမယ္ ဆိုတဲ့ အၾကံေပးခ်က္ေတြလည္းပါတယ္။ ဒဂုန္ဦး လွ ေဘရဲ႕ေက်းဇူးႀကီးပါေပတယ္။ ဒါနဲ႔ အယ္ဒီတာအၾကံေပးတဲ့အတိုင္း ဝတၳဳကို ျပဳျပင္ေရးၿပီးျပန္ပို႔လိုက္ေတာ့ ဒဂုန္မဂၢဇင္းမွာ ပါလာတယ္” ဤသည္ကား ဆရာမႀကီး၏ ပထမဆုံးဝတၳဳတိုႏွင့္ပတ္သက္၍ သူကိုယ္တိုင္ေရးသားခ်က္ျဖစ္သည္။ ယင္းေနာက္ သူရိယသတင္းစာတြင္ အခန္ဆက္ ေရးသားခဲ့ေသာ ‘ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူ’ အခန္းဆက္ဝတၳဳရွည္ကို ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ လုံးခ်င္းအျဖစ္ပထမဆုံး ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ အဆိုပါဝတၳဳႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာမႀကီးအား သူရိယသတင္းစာတြင္ အဆက္အသြယ္ရွိ သည့္ မိတ္ေဆြတဦးက ဇဝန၏ ‘ေကာလိပ္ေက်ာင္း သား’ ဝတၳဳေခတ္စားေနသည္မို႔ ‘ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူ’ ဝတၳဳရွည္ေရးရန္တိုက္တြန္းရာမွ ေရးသားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီး၌ ပါဝင္၍ ႏိုင္ငံေရးကို တက္ႂကြစြာ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ ဦးခင္ေမာင္လတ္ (လုပ္သားျပည္သူ႕ေနစဥ္ အဂၤလိပ္သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္) ႏွင့္ လက္ထပ္၍ ၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သား ခင္ေမာင္ဝင္း (သခ်ၤာပါေမာကၡ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ဝင္း) ထြန္းကားခဲ့သည္။၁၉၄၁ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ရုံး၌ အမႈထမ္းစဥ္ Three Years Under the Japs (သုံးႏွစ္တာ ဂ်ပန္လက္ေအာက္ခံဘဝ)စာအုပ္ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားခဲ့သည္။

အဆိုပါစာအုပ္၌ ဆရာမႀကီးခင္မ်ဳိးခ်စ္က ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ား၏ ဆိုးသြမ္း ယုတ္မာပုံမ်ားကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး သူတို႔၏ အမူအက်င့္မ်ားကို ခါးခါးသီးသီးဆန္႔က်င္ၿပီး ဖက္ဆစ္မ်ားအေပၚ ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲ အၿပီးမွာပင္ ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အဆိုပါစာအုပ္ကို ၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ ပထမအႀကိမ္ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး အာဇာနည္ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိက အမွာစာေရးေပးထားသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၌ နီးနီးကပ္ကပ္ေနထိုင္ က်င္လည္ခဲ့ရသျဖင့္ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္မ်ားႏွင့္လည္း ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပုံမ်ားကို နာနာၾကည္းၾကည္း မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ေလသည္။

ဆရာဦးဘခ်ဳိ၏ အမွာစာတြင္ –“ဤစာအုပ္သည္ သာမန္ျမန္မာလူမ်ဳိးတဦး၏ခံစားခ်က္ မ်ားကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ထား သည္။ တဖက္တြင္လည္း သမိုင္းသုေတ သီမ်ားအတြက္ ဂ်ပန္ေခတ္သုံးႏွစ္အေတာအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမိုင္းျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မွတ္တမ္း မွတ္ရာ သဲလြန္ စမ်ားကို ရရွိႏိုင္ပါ သည္။ သုံးႏွစ္တာ ဂ်ပန္ေခတ္အတြင္းကအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို လွစ္ဟျပထား သည့္ေရးသားခ်က္မ်ားတြင္ ျမန္မာတျပည္လုံး စစ္အက်ဥ္းစခန္းႀကီးအျဖစ္ေရာက္ရွိခဲ့ရပုံ၊ ထိုအက်ဥ္းစခန္းႀကီးသည္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားေသာ ‘ရွက္စရာေမာ္ကြန္းေက်ာက္တိုင္မ်ား’ ဟု အမည္တြင္ေသာ နာဇီအက်ဥ္း စခန္းမ်ားထက္ပင္သာလြန္ေသာမွတ္တိုင္တခုျဖစ္ေၾကာင္းကို ဤစာအုပ္ကေလးတြင္ ေတြ႕ရွိရမည္ျဖစ္ သည္” ဟု ေရးသားခဲ့ေလသည္။ယခုအခါ အဆိုပါစာအုပ္ကို ဆရာမႀကီးခင္မ်ဳိးခ်စ္၏ ေျမးျဖစ္သူ ဂ်ဴနီယာဝင္းက ျမန္မာဘာသာသို႔ျပန္ဆိုခဲ့ၿပီး ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္က အေတြးအျမင္ မဂၢဇင္းတြင္ ၄ လဆက္ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထိုဘာသာျပန္ႏွင့္အတူ မူရင္းအဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္တဲြ၍ ေဒါင္းစာေပက ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ဆရာမႀကီးခင္မ်ဳိးခ်စ္သည္ စစ္ၿပီးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေခတ္မ်ားတြင္ အိုးေဝသတင္းစာ၊ တိုင္းရင္းသူဂ်ာနယ္၊ စာေပဗိမာန္တို႔တြင္ အမႈထမ္းခဲ့သည္။၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ဝိဇၨာဘဲြ႔ (အဂၤလိပ္စာ) ျဖင့္ ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္တြင္၁၃ Carat Diamond (၁၃ ရတီစိန္ႀကီးဝတၳဳ) တို႔ကိုေမလထုတ္ ဂါးဒီးယန္းအဂၤလိပ္မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ၁၉၅၂ မွ ၁၉၆၂အတြင္း ဂါးဒီးယန္းအဂၤလိပ္သတင္းစာတိုက္တြင္ အယ္ဒီတာအဖဲြ႕ဝင္အျဖစ္အမႈထမ္းရင္း အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ့သည္။ ၁၉၅၃-၅၄ တြင္ အပ်င္းေျဖနည္း၊ ကမၻာေက်ာ္ၾကား စာႏွင့္စကား၊ ရွိတ္စပီးယားပုံျပင္မ်ား (ပတဲြ၊ ဒုတဲြ) တို႔ကို စာေပဗိမာန္စာစဥ္မ်ားအျဖစ္ ေရးသားျပဳစုခဲ့သည္။

၁၉၆၃ မွ ၁၉၆၈အတြင္း Working People’s Daily တြင္ အယ္ဒီတာ အျဖစ္အမႈထမ္းရင္း (Hero of Old Burma) ဝတၳဳရွည္ႏွင့္ Quest for Peace (ကိုယ္ေရးအတၳဳပၸတၱိ) တို႔ကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ အခန္းဆက္ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ဆရာမႀကီး အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ စားေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာသည္မွာဦးခင္ေဇာ္ (ေက) ၏ ‘ကိုယ္ေရးအတၳဳပၸတၱိ’ ကို ဖတ္ရျခင္းႏွင့္ ဆရာ တက္တိုး၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေရးေသာ ဝတၳဳတိုမ်ားကိုဖတ္၍ အားက်ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။

အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေရးသားခဲ့သည့္စာမ်ားအနက္ Anawratha of Burma (အေနာ္ရထာ) ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာမႀကီးက သူငယ္စဥ္က သူ႔အဖိုး ဦးေဖ ေျပာျပေသာ သမိုင္းပုံျပင္မ်ားကို နားေထာင္ေနခဲ့စဥ္ကပင္ အေနာ္ရထာ၊က်န္စစ္သားတို႔ကို စိတ္ဝင္စားခဲ့သျဖင့္ ထိုစဥ္ကပင္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ ဝတၳဳေရးဆရာဟု မသတ္မွတ္။ သတင္းစာဆရာသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေနာ္ရ ထာကိုေရးေသာအခါ အခန္းတခန္းစီကို သတင္းတပုဒ္ေရးသလို သီးျခားစဥ္းစား၍ေရးခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ အေနာ္ရထာကို ေရးေသာအခါ၌ လည္း အဓိကဇာတ္ေကာင္မ်ား စေတြ႕သည့္အေၾကာင္းမ်ားကို အေလး ေပး၍ေရးသားခဲ့သည္။ ဥပမာ အေနာ္ရထာႏွင့္ က်န္စစ္သား၊ အေနာ္ရထာႏွင့္ ေညာင္ဦးဖီး၊ အေနာ္ရထာႏွင့္ ရွင္အရဟံေတြ႕ခန္းတို႔ကို ခုနစ္ရက္မွ် စဥ္းစား၍ ေရးခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း Anawratha စာအုပ္သည္ သမိုင္းဝင္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို စာအုပ္ထဲက နာမည္မ်ားသာမဟုတ္ဘဲ သက္ရွိလူသားျဖစ္ေအာင္၊ စာဖတ္သူမ်ား စိတ္ ထဲတြင္ တကယ့္လူပုဂၢိဳလ္မ်ား အေၾကာင္းကို ဖတ္ရသကဲ့သို႔ျဖစ္ေအာင္ေရးသားႏိုင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။အဆိုပါ Anawratha of Burma စာအုပ္ကို ေနာက္ပိုင္းထုတ္ အႀကိမ္မ်ားတြင္ King Among Men ဟူ၍ အမည္ေျပာင္းထုတ္ေဝခဲ့သည္။

ယေန႔တိုင္ မထုတ္ေဝရေသးေသာ သူ၏ ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိျဖစ္သည့္ Quest for Peace (ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွာပုံေတာ္) စာမူကို ျမန္မာဘာ သာျဖင့္မေရးဘဲ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေရးသားရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာမႀကီးက –

“က်မသည္ ျမန္မာဘာသာအေရးအသားတြင္ ကြၽမ္းက်င္တတ္ ေျမာက္ခ်င္ သေလာက္ မတတ္ေျမာက္ ေသး၍တေၾကာင္း၊ က်မကိုယ္ က်မ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ သခင္ဘေသာင္း၊ ေရႊဥေဒါင္း၊ ဦးထင္ဖတ္ (ေမာင္ထင္) တို႔ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး ျမန္မာလိုေရးတယ္ဆိုတာ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္ႀကီး ေတြလို ေရးတတ္မွ ေရးသင့္ ဟု ထင္ျမင္မိ၍တေၾကာင္း၊ ေရးသားေသာအေၾကာင္းအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ အတြက္ လက္မခံႏိုင္သည့္အရာမ်ားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္” ဟု ဆိုသည္။ ထို႔အျပင္ သူ႔ျမန္မာစာအေရးအသားသည္ စကား ပရိ ယာယ္မႂကြယ္ဝသျဖင့္ တဖက္လူနားဝင္ေအာင္ မေရးႏိုင္သည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟုဆိုသည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာတြင္ Understatement, Idiom,Synonym, Antonym မ်ားျဖင့္ ပရိယာယ္သုံး၍ အေပၚယံေရးလိုက္ရုံျဖင့္ စာဖတ္သူမ်ားအား ထည့္မေရးထားေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားကို နားလည္ေအာင္ေရးႏိုင္သည္။ ျမန္မာလို ဤသို႔ေရးႏိုင္စြမ္း သူ႔မွာမရွိပါဟုဆိုသည္။

၁၉၅၆ ေမလထုတ္ ဂါးဒီးယန္းမဂၢဇင္းတြင္ ၁၃ ရတီစိန္ႀကီး (13 Carat Diamond ) ဝတၳဳကို စတင္ေဖာ္ ျပျခင္းခံရသည္။ ၎ဝတၳဳကို ဂ်ာမန္၊ အူရဒူ၊ယူဂိုစလပ္၊ အီတလီဘာသာမ်ားသို႔ ျပန္ဆိုျခင္းခံရသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၅၂ ၾသဂုတ္လတြင္ သတင္းစာေလာက စာအုပ္ကို ေရးသား ထုတ္ေဝသည္။

ထို႔ေနာက္ ဆရာမႀကီးခင္မ်ဳိးခ်စ္သည္ ၁၉၆၉ မွ ၁၉၈၁ အတြင္းတြင္ “13Carat Diamond and Other Stories, Colourful Burma, BurmeseScenes and Sketches Flowers and Festival Round the BurmeseYear, Anawratha of Burma” ဟူေသာ အဂၤလိပ္ဘာ သာျဖင့္ စာအုပ္မ်ားႏွင့္

ဒင္းနစ္ဝွစ္လီ၏ စာအုပ္ကိုဘာသာျပန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေလာကတိုက္ပဲြ၊ မိုက္ကယ္အိန္ဂ်လို၊ အာ၊ ေဂ် မင္းနီးေရးေသာစာအုပ္ကုိျပန္ဆိုသည့္ စြန္႔ခဲ့ရကြၽန္မဘဝပါရွင္၊ ဥေရာပစာေပယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာမိတ္ဆက္ တို႔ကို ေရးသားခဲ့သည္။

၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားမွ စာေရးဆရာမ်ား ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကေသာ အဂၤလိပ္ဘာ သာဝတၳဳတိုၿပိဳင္ပဲြတြင္ Her Infinite Variety ဝတၳဳတိုသည္ ပထမဆုကို ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့၏။ ထိုႏွစ္မွာ တို႔လူကေလးမ်ား ဆိုသေလးႏွင့္ ဥေရာပစာေပ ေရွးေခတ္၊ အလယ္ေခတ္ စာအုပ္မ်ား ေရးသားထုတ္ေဝသည္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးခင္ေမာင္လတ္ႏွင့္တဲြဖက္၍လည္း မိသားစုအတြက္ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ ဟာသစာေစာင္ ကို ထုတ္ေဝသည္။ ထိုစာေစာင္တြင္ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္အျဖစ္လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ သည္။၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာ၊ ဘာသာေရးဓေလ့ထုံးစံတို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ အဂၤလိပ္လိုေရးသားခ်က္မ်ားကို Colourful Burma အမည္ျဖင့္ စာအုပ္ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္။

၁၉၈ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ Asia Magazine Y Kyaikhtiyo (က်ဳိက္ထီးရိုး) ဘုရားအေၾကာင္းေဆာင္းပါးကို ေဖာ္ျပျခင္းခံရသည္။ ယင္းမဂၢဇင္း၌ပင္ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္၌ A Pagoda Where Fairytale Char-acters Come to Life အမည္ရွိ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ မယ္လမုဘုရား အေၾကာင္း ေရးသားသည့္ေဆာင္းပါးကို ေဖာ္ျပျခင္းခံရသည္။ ထိုႏွစ္မွာပင္ Flowers andFestival Round the Burmese Year စာအုပ္ကိုျပဳစု ေရးသား ခဲ့သည္။

ဆရာမႀကီးသည္ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္၌ အမႈထမ္းခဲ့မႈေၾကာင့္ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္မွခ်ီးျမႇင့္ေသာ ေမာ္ကြန္းဝင္ (တတိယ ဆင့္) ရရွိခဲ့သည္။

ယင္းေနာက္ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာမဂၢဇင္းတြင္ေရးသားခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားကိုစုစည္း၍ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္တြင္ ပေဒသာစာေပမွ ထုတ္ေဝခဲ့ သည္။

၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၂ ရက္ေန႔၊ (၁၂းဝဝ) နာရီတြင္ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ကမာရြတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ျပည္ရိပ္သာလမ္း၊ အမွတ္ (၅ဝ၅/၈) ေနအိမ္၌ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ ႂကြင္းက်န္ေသာရုပ္ကလာပ္ကို ဇန္နဝါရီလ (၃) ရက္၊ နံနက္(၁၁းဝဝ) နာရီတြင္ ထိန္ပင္သုႆန္သို႔ပိုေဆာင္၍ သၿဂႋဳဟ္ခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ သားေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ဝင္း (အၿငိမ္းစားပါေမာကၡ၊ သခၤ်ာဌာန၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္)၊ ေဒၚခင္ညြန္႔ရီ (ခ) တကၠသိုလ္ေရႊရည္ဝင္း၊ ေျမး ေမာင္ေမာင္ဝင္း (ခ) ေမာင္ရစ္၊ မေမသန္းေဌး၊ မီမီဝင္း (ခ) ဂ်ဴနီယာဝင္းတို႔ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ရည္ညႊန္း

၁။ မလိခ၊ ျမန္မာစာေပအဘိဓာန္ (ပထမတဲြ)၊ စာ ၁၈၉။

၂။ ခင္မ်ဳိးခ်စ္၊ သတင္းစာေလာက၊ ေခတ္ၿပိဳင္စာအုပ္တိုက္၊ ၂ဝဝ၄၊ စက္တင္ဘာ။

၃။ ခင္မ်ဳိးခ်စ္၊ ကိုင္း ေျပာလိုက္စမ္းမယ္ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ ရတနာပုံစာအုပ္တိုက္၊ (တ) ႀကိမ္၊ ၂ဝဝ၈။

၄။ ေၾကးမုံသတင္းစာ (၇-၁-၉၉)။

Posted in: ေဆာင္းပါး