ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ တိုးတက္ေစလိုလွ်င္
ပညာေရးေကာင္းရမည္ဆိုသည္ကို လူတိုင္းသိပါသည္။
ပညာေရးတြင္အဆင့္အျမင့္ဆံုးဌာနျဖစ္ေသာ တကၠသိုလ္မ်ားအား
လက္ရွိအတိုင္း တန္းလ်ားသာသာအေျခအေနျဖင့္
ၿမိဳ႕စြန္ အေခါင္အဖ်ားမ်ားသို႔
နယ္ႏွင္ဒါဏ္ေပးထားျခင္းမွ ရုတ္သိမ္းကာ
ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနေသာ၊ ဂုဏ္သိကၡာၾကြား၀ံ့ေသာ၊
ပညာလိုလားႏွစ္သက္ေစမည့္ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းကို ဖန္တီးႏိုင္ေသာ၊
ယခင္ ဂႏၶ၀င္ တကၠသိုလ္ ေနရာေဟာင္းႀကီးမ်ားတြင္ ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ေပးသင့္ပါသည္။
တကၠသိုလ္သည္ Open Society ျဖစ္သင့္၏။
ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္းပင္ တကၠသိုလ္တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု
အလည္မသြားလာႏိုင္ေအာင္ တင္းၾကပ္လြန္းထားျခင္းအား ျပင္ဆင္ေပးသင့္သည္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ၀တ္လွ်င္ၿပီးၿပီေပါ့။
အတင္း ျမန္မာလို ၀တ္ခိုင္းၿပီး မွန္ႏိုင္လြန္ေတြလုပ္လာတာမ်ဳိးကို လ်စ္လ်ဴရွဳေနရျခင္းသည္ အဆီအေငၚမတည့္။
လြတ္လပ္စြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ေသာ အ၀န္းအ၀ိုင္းတစ္ခု ဖန္တီးေပးသင့္သည္။
ႏိုင္ငံတကာတြင္ အို္ဗီြလိဒ္မ်ား၊ က်ေနာ္တုိ႔ဆီတြင္ ကံ့ေကာ္ေတာ၊ စြယ္ေတာ္ရိပ္ စသျဖင့္
တကၠသိုလ္ဆိုသည္မွာ တက္ခ်င့္စရာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္ေစသင့္ပါသည္။
အခုေတာ့ ေနပူေျပာင္ေျပာင္ ကြင္းေခါင္ေခါင္တြင္ ဖုန္တေသာေသာ ေျမြပါးကင္းပါး ၀ဋ္က်သလိုသြားလာရ
တစ္ေခါက္ေလာက္ တကၠသိုလ္ေရာက္ဖို႔အေရး ၂နာရီေလာက္ ခရီးႏွင္ရေသာ အရပ္ေတြမွာ
တန္းလ်ားသာသာေလးေတြကို တကၠသိုလ္နာမည္တပ္ ေလွ်ာက္ဖြင့္ထားျခင္းကို
အျမန္ဆံုးျပင္ဆင္မွ ျမန္မာ့ ပညာေရးဦးေမာ့ကာ
အာရွမွာ ျမန္မာတို႔ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစရာ လမ္းစေပၚေပမည္။
0 comments:
Post a Comment