ပ့ံသကူ ရွင္ငယ္ (ဥတၱရဒီပ)
သံဃာဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးတြင္ တပါးႏွင့္မွ်မညီဟု သံဃာ့မဟာနာကက အဖြဲ႕ၾကီးကို သမိုင္းကစြဲခ်က္တင္ေလေတာ့မည္။
၁။ ေလာကဟိတ ေလာကသုခ ဗဟုဇနဟိတ သုခ အေရးတို႕ကို သုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ႏွင့္အညီ မက်င့္၊ စစ္အာဏာရွင္ အေရးကိုသာ တစိုက္ မတ္မတ္ ျပဳက်င့္ခဲ့ၾကျခင္းသည္ ပထမစြဲခ်က္၊
ျပည္သူတို႔ခ်မ္းသာရန္၊ အမ်ဳိးသားျခင္းသင့္ျမတ္ရန္ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာတြင္ ေမတၱာပို.ခဲ့ၾကေသာ သံဃာမ်ားအား မညႇာမတာ ဖိႏွိပ္ သတ္ျဖတ္မႈကို ၀ိနည္းႏွင့္ေလ်ွာ္ညီစြာ သံဃာျခင္းမယိုင္းပင္းပဲ မိမိတို၏ေနရာျမဲေရးသာ အာဏာရွင္အလုိက် ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကျခင္းက ထိုစြဲခ်က္အတြက္ သက္ေသပင္။
၂။ သာသာနာေတာ္ႀကီးအေပၚ သံဃာထုအေပၚ၌ ဥဇုပၸဋိပႏၷဂုဏ္ႏွင့္ ႐ိုးေျဖာင့္စြာမက်င့္၊ အာဏာရွင္အလိုက် ၀ိနည္းဥပေဒေတြကို လိုသ လိုအသံုးခ်ကာ ေရွးဘာသာျခားမင္းမ်ားကဲ့သို႕ သာမဂၢီေတြအေပၚ ႏွိပ္ကြက္ေနျခင္းမ်ား။
ယခုျဖစ္ေနဆဲ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ ဦးပညာသီဟ၏အေရးသည္ သာဓကေတြထဲကတခုပင္။ “ဒုဗၺစ”ဟူသည္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားႏွင့္ ဆံုးမမႈမ်ားကို မခံယူျခင္း၊ သံုးႀကိမ္တိုင္ေအာင္ မနာယူမွသာ ဒုဗၺစအျဖစ္ သတ္မွတ္ရမည္မဟုတ္ပါလား၊ ယခု ေရႊည၀ါဆရာေတာ္သည္ တရားဓမၼကိုသာ ေဟာေျပာျခင္းျဖစ္၍ ဒုဗၺစ မမည္၊ တရာေဟာျခင္းကိုတားျမစ္သူမ်ားမွာသာ ဓမၼံ ႏၱရာယ္ ျငိႏိုင္ေပသည္။ သမၼဂၢသုခ ညီ ညြတ္ျခင္းခ်မ္းသာကို ၾသ၀ါဒေပးယံုႏွင့္ ဒုဗၺစဟုယူေသာ္ သံဃာမဟာနယကအဖြဲ႕ၾကီးသည္လည္း “သု၀စ”မ်ားဟုတ္ႏိုင္ပါေတာ့မလား။
ထိုသို႔ႏိုင္ထက္ကလူ မင္းမူ၍ ဒုဗၺစအျဖစ္ ေက်ာင္းတိုက္မွႏွင္ထုတ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကျခင္းသည္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ အာပတ္ၾကီးငယ္ကို က်ဴးလြန္ရန္မေၾကာက္ရြံ႕ေၾကာင္း ျပသရာ ေရာက္ေနေပသည္။ သံဃာအရံမွ ရဟန္းတပါးကို အျပစ္မဲ့ႏွင္ထုတ္လ်င္ အာပတ္သင့္သည္ဆိုတာ သိသိျခင္းႏွင့္ က်ဴးလြန္ေနၾကေယာင္တကား။ မည္သည့္အာပတ္မဆို စ်န္မက္ဖိုလ္ကို တားျမစ္တတ္ေၾကာင္း သတိခ်ပ္လ်က္ ႐ိုးသားေျဖာင့္ မတ္စြာ က်င့္ေတာ္မူၾကေစခ်င္သည္၊ ယခုမူ ငယ္သူကိုေတာ့ ဒုဗၺစတဲ့၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကမူ နတ္လမ္းကိုေလွ်ာက္၍ ငရဲသို႔လားရမည့္ကိန္း ပင္။
၃။ ရဟန္းက်င့္၀တ္၊ တပါးတတ္က၊ လူနတ္ဦးခိုက္၊ ပူေဇာ္ထိုက္၏တဲ့။ နည္းတူ ရဟန္းက်င့္၀တ္တပါးခြၽတ္လ်င္လဲ နရတ္တိုင္ထိ ဆင္းရဲညိ တတ္ျမဲ။ သို႔နယ္ သေဘာေပါက္ကာ ကလ်ာဏ သီလ၀ႏၱစင္စစ္ျဖစ္ေအာင္ ဥာယပၸဋိပႏၷဂုဏ္ႏွင့္ေလ်ာ္ေအာင္ က်င့္ရန္လိုသည္။ နိဗၺာန္ႏွင့္ ထိုက္ တန္ေအာင္ က်င့္ေတာ္မူၾကသည္ ေထရ္ၾကီးမ်ားကို ေခတ္အဆက္ဆက္ သာသာနာ၀င္တိုင္းတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ေပသည္။ စစ္အစိုးရေခတ္ သာသနာ၀င္မွာမူ နိဗၺာန္ႏွင့္ ေလ်ာ္ေအာင္ က်င့္မူထက္၊ လာဘ-လာဘ္ရေအာင္၊ သကၠာရ ပူေဇာ္ခံရေအာင္၊ သီေလာက-ထင္ေပၚေက်ာ္ ၾကားေအာင္သာ၊ က်င့္ေနၾကေၾကာင္း သံဃာမဟာနာယကအဖြဲ႕ၾကီးက သက္ေသခံ နေပသည္။
မင္းကြၽမ္း၀င္ေရးအတြက္ မင္းအလုိက် “မလားေရာက္အပ္သည္ကို လားေရာက္ေနၾကသည္မွာ” တိုးတိုးတမ်ဳိး က်ယ္က်ယ္တဖံု ဆိုရေပ ေတာ့မည္။ ဥပမာ တိပိဋကတပါးျဖစ္သည့္ ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်စဥ္က အစိုးရကို မဆံုးမရဲ၊ စစ္အာဏာရွင္အတြက္မူ မည္သည့္သံဃာကိုမဆို ဖိႏွိပ္ရဲစြဲခ်က္တင္ရဲၾကေပသည္။ ထိုသို႕ျဖစ္ျခင္းမွာ သံဃာနာယကအဖြဲ႕တြင္ လက္ရွိပါ၀င္ေနသူမ်ားသည္ လဇၨိေပ သလ၊ သိကၡာကာမ ျဖစ္ေသာ သံဃာေတာ္က နည္းလွေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပမည္။ အခ်ဳိ႕သည္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကဲ့သို႔ အာဏာရာထူးမက္ေမာကာ ေနရာရေရးအားထုတ္ေနၾကေသာေၾကာင့္ပင္။ ဆရာေတာ္တပါးဆိုလွ်င္ မူလက သုဓမၼာဂိုဏ္၀င္းျဖစ္ပါလွ်က္၊ သံဃာအေရတြက္ မ်ားေသာ ေၾကာင့္ မဟနမျဖစ္ႏိုင္။ ထိုေၾကာင့္ သံဃာအေရအတြက္နည္းေသာ ေ၀ဠဳ၀န္ဒြါဒဂိုဏ္းသို႔ေျပာင္း၀င္လုိက္ေတာ့သည္။ သည္ေတာ့ ျပိဳင္ဖက္ မရွိ ဒါြဒဂိုဏ္းကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္သြားသည္မွာ လက္ရွိပင္၀န္ေဆာင္ေနဆဲ။ ဤသည္ကိုခ်င့္၍ မဟနအဖြဲ႕ႀကီးသည္ နိဗၺာန္ႏွင့္ေလ်ာ္ေအာင္ မက်င့္၊ သာသနာေတာ္ကိုခ်စ္၍မဟုတ္ ေနရာႏွင့္ဒါယကာကို ခ်စ္၍ဆိုသည္မွာ ထင္ရွားလွေပသည္။
၄။ သာမိစိပၸဋိပႏၷဂုဏ္ဆိုသည့္ အရိုအေသခံထိုက္ေအာင္လည္း သီလသမာ ပညာတို႔ျဖင့္မက်င့္ၾက၊ ရာထူးဂုဏ္ အာဏာဂုဏ္တုိ႔သာ က်င့္ ေနၾကသည္ဟု ဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္။ သူက ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုးကြယ္တာ၊ ငါက ဘယ္၀န္ၾကီးဆည္းကပ္တာ၊ စသည္ျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ဂုဏ္ျပိဳင္ ေနၾကသည္။
ဗုဒၶဘာသာျမန္မာတို႔သည္ သံဃာဆိုလ်ွင္ ပုဂၢိဳလ္မေရြး ကိုးကြယ္ျမတ္ႏိုးၾကျမဲ၊ ရတနာတပါးအျဖစ္ရိုေသၾကျမဲ၊ ယခုေတာ့မူ ထိုသို႔မဟုတ္ျပီ၊ သံဃာမဟာနာယက အဖြဲ႕ၾကီးကို မၾကည္ညိဳၾကေတာ့ျပီ။ ငရဲေၾကာက္၍ ယခင္က အျပစ္မေျပာၾကေသာ္ျငား၊ သာသနာေရးထက္ အာဏာ ရွင္တည္တံ့ခိုင္ျမဲေရးကိုသာ အဆက္ဆက္အလုပ္ေကြၽးျပဳေနၾကေၾကာင္း ေတြ႕လာရ၍ စိတ္ပ်က္သဒၵါပ်က္ ျဖစ္လာေနၾကျပီ။ ေ၀ဖန္ေထာက္ ျပသံေတြ ညံလာျပီ။
ပတၱနိကုဇၨနကံ ေဆာင္ရံုႏွင့္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားအား ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ႏွိပ္စက္သည့္ကိစၥ၊ ၈၈ ေနာက္ပိုင္း မႏၱေလးေက်ာင္းတိုက္ၾကီးမ်ားကို ျဖတ္ေလးျဖတ္စနစ္ျဖင့္ ပိတ္ဆို႕ႏွိပ္စက္သည့္ကိစၥ၊ ေရႊ၀ါေရာင္တြင္ သံဃာငယ္မ်ားကို ဖမ္းဆီးညႇင္းဆဲသည့္ကိစၥ၊ ေက်ာင္း တိုက္ေပါင္းမ်ား စြာကိုခ်ိတ္ပိတ္၍ သံဃာေတာ္မ်ားကိုႏွင္ထုတ္သည့္ကိစၥ၊ အတင္းအဓမၼ၀င္ေရာက္စီးနင္းကာ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းမွ မဖြယ္မရာေတြ ေတြ႕ သည္ဟု လုပ္ၾကံစြပ္စြဲ၍ သာသနာ့အသေရဖ်က္မွဳကိစၥ စသည္တို႔တြင္ သံဃာမဟာနာယကအဖြဲ႕ၾကီးသည္ ေရငံုေနယံုမက ေခါင္းညိတ္၍ပင္ ေနခဲ့ေပသည္မဟုတ္ပါလား။ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္သေဘာတူျခင္းျဖစ္ရာ ထိုဖ်က္ဆီးေသာအေရးတို႕၌ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားအေနျဖင့္ ဒုတိယပါရာဇိက္အာပတ္ပင္ ၿငိေကာင္း ၿငိႏိုင္ေပသည္။ ေနာက္ဆံုးကာလ မရဏသႏၷေဇာေစာခ်ိန္တြင္ သီလ၀ိသုဓီမျဖစ္ဘဲ ၀ိနယ ကုကၠဳ စၥျဖစ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၾကမွျဖင့္ မေတြးရဲစရာပင္။
သို႔ႏွယ္ ဆင္ျခင္မိသူတိုင္းက “ၾကည္ညဳိ၍မရ” ရွိေနၾကၿပီ။ မယံုလွ်င္ နီးစပ္ရာကိုေက်ာ္၍ စူးစမ္းၾကည့္ေတာ္မူၾကေစခ်င္သည္။
ဤသို႔ သံဃာဂုဏ္တို႔တြင္ အေၾကာင္းဂုဏ္ႏွင့္မျပည့္စံုဘဲ ဘယ္မွာအက်ဳိးဂုဏ္တို႔ကို ခံယူထိုက္ပါေတာ့အံ့နည္း၊ ထိုသံဃာ့မဟာနာယက အဖြဲ႕ၾကီးတြင္ပါ၀င္ေသာ သီလသမာ သိကၡာၾကီးမား ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကိုသာ သတိတရားရေစရန္ရည္ရြယ္၍ ေထာက္ျပေလ်ွာက္ထားလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းၾကီးသည္ ကမၻာေပၚတြင္ သက္တမ္းအရွည္ဆံုးအဖြဲ႕ၾကီးျဖစ္ပါသည္။ အာဏာရွင္ ဥပေဒရွင္ တို႔တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ အဖြဲ႕အစည္းတို႔သည္ ႏွစ္ တရာ ႏွစ္ရာ တန္သည္ တည္တံ့ေသာ္ျငား ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ေမတၱာဂရုဏာ သီးခံျခင္း ခြင့္လႊတ္ျခင္း စသည့္လမ္းညႊန္ခ်က္ျဖင့္တည္ရွိခဲ့ေသာ ဤသံဃာအဖြဲ႕အစည္းၾကီးကား ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ေပျပီ။
ထိုမွ် ဂုဏ္သိမ္ျမင့္မားကာ က်စ္လစ္ေသာအဖြဲ႕အစည္းႀကီးကို စစ္အာဏာရွင္ႏွင့္ အလုိေတာ္ရိ သံဃာ့မဟာနာယကမ်ားေခတ္ၾကမွ ခ်ိနဲ႔ အားနဲ ၿပိဳကြဲရမည္ဆိုလွ်င္ ….
သံကို သံဖ်က္ သံေခ်းတက္သို႔ ငါဘုရားသာသနာကို ငါဘုရား၏တပည့္သား သံဃာေတြကသာ ဖ်က္ၾကလိမ့္မည္ဆိုသည့္ စကားေတာ္ကို သံဃာနာယကအဖြဲ႕ၾကီးက သက္ေသျပဳေနသည္ဟု သမိုင္းတင္ယံုမွတပါး အျခားမရွိျပီ။
0 comments:
Post a Comment