ဒီဇင္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၁၁ (YPI) အင္တာဗ်ဴး
ထြန္းထြန္းေအာင္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းသည္
ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ iLaw လို႔ အမည္ရတဲ့ အင္တာနက္ အြန္လိုင္းေပၚမွ လူထုေတြအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ ဥပေဒေတြ အတည္ျပဳဖုိ႔ လူထုေတြအတြက္ အခက္အခဲႀကံဳေစမယ့္ ဥပေဒဆိုရင္ ျပင္ဆင္ ပယ္ဖ်က္ဖို႔ အစရွိတဲ့ ဥပေဒျပဳ၊ ဥပေဒျပင္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ၀ိုင္း၀န္းလက္မွတ္ေရးထိုး တင္ျပၾကတဲ့ ၀ဘ္ဆိုက္ ျမန္မာႏိုင္ငံက စာဖတ္သူေတြကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္။
ဒီ၀ဘ္ဆိုက္ကို တည္ေထာင္တာ ၂ ႏွစ္သာသာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ လူထုကိုယ္စားလွယ္ေတြကို လူေတြရဲ႕ အသံေတြနားေထာင္လာေအာင္ ေခတ္မွီ အင္တာနက္ နည္းပညာကိုသံုးၿပီး တိုက္တြန္းတဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အြန္လိုင္း သံုးစြဲသူ တျဖည္းျဖည္းမ်ားျပားလာတာနဲ႔ အမွ် ဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာက လူေတြရဲ႕ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ ဆက္သြယ္ေရးသာမကေတာ့ပဲ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ လူမႈေရးဘ၀ေတြနဲ႔ပါ ဆက္ႏြယ္ ပတ္သက္လာေနပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း အင္တာနက္ မသံုးႏိုင္ေသးသည့္တိုင္ နီးစပ္ရာ နီးစပ္ရာက အျမင္ေတြ၊ အခက္အခဲေတြကို လႊတ္ေတာ္ထဲက အမတ္ေတြဆီ တင္ျပေပးႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းတခု ေပၚထြက္လာခဲ့မယ္ဆိုရင္ အက်ိဳးရွိမွာပဲလို႔ စဥ္းစားမိတာေၾကာင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံက iLaw ၀က္ဆိုက္က တာ၀န္ယူထားသူ တဦးျဖစ္တဲ့ Yingcheep Atchanont နဲ႔ ကိုထြန္းထြန္းေအာင္ က ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ထားပါတယ္။
၁။ ဒီ ပေရာဂ်က္ေလး စလုပ္ျဖစ္ပံုေလးကို ရွင္းျပေပးပါ။ ဘယ္လို စလုပ္ျဖစ္လဲ။ ဘယ္လို အခ်က္က လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ ေစ့ေဆာ္ေပးခဲ့သလဲ။ လူ ဘယ္ႏွစ္္ေယာက္နဲ႔ လည္ပတ္ေနသလဲ။
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခခံဥပေဒအရ၊ ဥပေဒ မူၾကမ္း တစ္ရပ္ကို လူတစ္ေသာင္း လက္မွတ္ထိုးၿပီး လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပရင္ လႊတ္ေတာ္က စဥ္းစားေပးရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ပေရာဂ်က္ iLaw က ျပည္သူ႔ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ အက်ဳိးအျမတ္ မရယူတ့ဲ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေန ဥပေဒ မူၾကမ္းေတြ ထြက္ေပၚလာေအာင္ ကူညီေပးတ့ဲ အဖြဲ႔အစည္းေလးပါ။
ဒီပေရာဂ်က္ေလးကို Jon Ungphakorn က ၂၀၀၉ ခုႏွစ္မွာ စတင္တည္ေထာင္ခ့ဲပါတယ္။ သူကေတာ့ လႈမႈေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ တစ္ဦးျဖစ္သလို Prachatai Online Newspaper ကိုတည္ေထာင္သူလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဆီးနိတ္တာ အျဖစ္လည္း အေရြးေကာက္ခံခ့ဲ ရသူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာ အားျဖင့္ ျပည္သူေတြ တင္ျပခ့ဲတ့ဲ ဥပေဒမူၾကမ္းမ်ားကိစၥေတြမွာ ျပည္သူ႔ေတြရဲ႕ ပါ၀င္ႏိုင္မႈ၊ ျပည္သူ႔အသံေတြ ပါ၀င္ႏိုင္ဖို႔ Jon ကသတိထားမိခ့ဲတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဥပေဒမူၾကမ္းေတြ လႊတ္ေတာ္မွာ အတည္ျပဳေပးဖို႔အတြက္ တြန္းအားေပးဘို ့ ျပည္သူေတြအားလံုးက ပါ၀င္ ေထာက္ခံဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ဥပေဒေရးရာ ကိစၥေတြမွာ ကၽြမ္းက်င္သူေတြ မဟုတ္က်ေပမ့ဲ ဥပေဒမူၾကမ္းေတြကို အတည္ျပဳေရးကိစၥေတြအတြက္ေတာ့ ခြင့္ျပဳဖို႔ အာဏာ ရွိထားၾကပါတယ္။ သူတို ့ေတြဟာ သာမန္လူေတြပဲ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ခံထားရသူေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြက ဥပေဒကိစၥေတြကို စဥ္းစားလုပ္ကိုင္ႏိုင္သလိုပဲ က်ေနာ္တို ့ျပည္သူေတြလဲ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြကေတာ့ သူတို႔ အသံေတြ အမ်ားၾကားရေအာင္ ပိုလုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါမယ္။
က်ေနာ္တို႔ ၀ဘ္ဆိုဒ္ www.ilaw.or.th က ျပည္သူ႔အသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေပၚထြက္လာဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ၀ဘ္ဆုိဒ္ကို လာေရာက္တ့ဲသူေတြက ၀ဘ္ေပၚမွာ ေဆြးေႏြးႏိုင္တယ္၊ အႀကံျပဳႏိုင္တယ္၊ ေထာက္ခံတ့ဲ ေဖာင္ေတြကို Download ခ်ၿပီး လက္မွတ္ေရးႏိုင္တယ္။ ေနာက္သူတို႔ရဲ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္းမွာလဲ ေစတနာ့၀န္ထမ္း အျဖစ္နဲ႔ လက္မွတ္ေတြ စုေဆာင္းေပးႏိုင္တယ္။ ဒါအျပင္ သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္ သေဘာထားေတြကိုလည္း ေတာင္းဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေန႔ အထိေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ အခ်ိန္ျပည့္ ၀န္ထမ္း (၃) ေယာက္နဲ႔ လည္ပတ္ေနပါတယ္။ တစ္ေယာက္က အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာပါ။ က်န္တ့ဲႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရွ႕ေနတစ္ဦးနဲ႔ Data ေတြစုေဆာင္းေပးတ့ဲ သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ပိုင္းအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေနတ့ဲသူ တစ္ဦးရွိပါတယ္။ သူကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ရဲ ့ ဒါရိုက္တာ (ညြန္ၾကားေရးမွဴး) ပါ။
ေမး။ ဒီ ပေရာဂ်က္ website ေလးကို စလုပ္ေတာ့ ဘယ္ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔မ်ဳိးဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူ ရေသးလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္ကမွ ခြင့္ျပဳခ်က္မယူပဲ စလုပ္ခဲ့တာလား။
ေျဖ။ မယူခ့ဲပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္သူဆီကမွ ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းခ့ဲဘူး။
ေမး။ ဒါဆိုရင္ ဒီပေရာဂ်က္ လည္ပတ္ေနၿပီးမွ တစုံတေယာက္က လာေရာက္ဟန္႔တားတာ၊ သတိေပးတာ၊ ရပ္ပစ္ဖို႔ ေျပာတာေတြ ရွိေသးလား။ ေနာက္ၿပီး အားေပးတ့ဲ အစိုးရဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္း၊ ဒါမွ မဟုတ္ အသင္းေတြ ရွိလား။
ဘယ္သူမွေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ငန္းကို ရပ္ဖို႔ မလုပ္ပါဘူး။ တစ္ခါတေလ က်ေနာ္တို႔ လုပ္တ့ဲ Campaign ရဲ႕ Issue မ်ဳိးေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ ေထာက္ခံတာ မေထာက္ခံမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္တာေတြ ရပ္တန္႔ဖို႔ လုပ္တ့ဲ Campaign မ်ဳိးဆိုရင္ အစုိးရ အပါအ၀င္ က်ေနာ္တို႔ ထိုင္းျပည္သူေတြကပါ သေဘာတူၾကပါတယ္။ ေတာ္၀င္မိသားစုနဲ႔ ဆိုင္တ့ဲ ဥပေဒမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ျပည္သူအခ်ဳိ႕က သေဘာမတူပါဘူး။ တခါတေလ သေဘာမတူတ့ဲ အထဲမွာ အစိုးရပါ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ရိုက္ႀကီးေတာ့ ရပ္ဖို႔ လာေျပာတ့ဲသူမ်ဳိး မရွိေသးပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈမ်ဳိးေတာ့ မရခ့ဲပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း NGO ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆီက အားေပးေထာက္ခံမႈေတြရတယ္။ အခ်ဳိ႕ အဖြဲ႔အစည္းေတြဆို က်ေနာ္တို႔နဲ႔ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ေနတာေတြ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔လိုမ်ဳိး အလားတူေဆာင္ရြက္ေနတ့ဲ အဖြဲ႔အစည္းေတြဆီက အဆက္အသြယ္ေတြ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေတြ၊ ေငြေရးေၾကးေရး အေထာက္အပ့ံ၊ အႀကံဥာဏ္ေတြ ရပါတယ္။
ေမး။ iLaw က ဘယ္လို Issue မ်ဳိးေတြကို အဓိကထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနတာလဲ။
iLaw က ထိုင္းျပည္သူေတြကို သူတို႔ရဲ႕အခြင့္အေရးေတြကို တင္ျပႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ပညာေပးလုပ္ငန္းေတြ၊ ပ့ံပိုးမႈေတြ လုပ္ေပးေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ျပည္သူေတြ ႏိုင္ငံေရး၊ လႈမႈေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြကို အင္တာနက္ကေန တဆင့္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ တိုက္တြန္းအားေပးမႈေတြ လုပ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြက သူတို႔ရဲ႕ အယူအဆေတြ၊ အေတြးအျမင္ေတြ၊ လႈမႈ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားနဲ႔ ဘယ္လို ကိစၥရပ္မ်ဳိးကိုမဆို ေဆြးေႏြးမွဳျပဳလုပ္နိုင္သလို က်ေနာ္တို႔ ၀ဘ္ဆိုဒ္မွာ ရွိတ့ဲ စစ္တမ္းေကာက္ယူႏိုင္တ့ဲ စနစ္၊ မဲေပးႏိုင္တ့ဲစနစ္၊ သူတို ့ေထာက္ခံတဲ့ ဥပေဒျဖစ္ေပၚလာေရးလက္မွတ္ထိုး ေထာက္ခံေတာင္းဆိုနိုင္ေအာင္ ၀န္းက်င္ေကာင္းေလး တစ္ခုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားေပးပါတယ္။
၂၀၁၁ ခုႏွွစ္တုန္းက က်ေနာ္တို႔ iLaw က လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ဆိုင္ရာ အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈခံရမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ရန္အတြက္ မွတ္တမ္း႒ာန တစ္ခုကို တည္ေထာင္ခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီခ်ိဳးေဖာက္ခံရမႈေတြမွာ အဓိက သက္ေရာက္မႈေတြကေတာ့ ကြန္ျပဴတာႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈျပစ္မွဳဥပေဒ၊ ေတာ္၀င္မိသားစုဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ား၊ ရုပ္ရွင္ ဗီဒီယိုဥပေဒ၊ ဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ အသံလႊင့္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒ စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ႒ာနကေတာ့ ယင္းဥပေဒေၾကာင့္ ထိခိုက္ခံခ့ဲရသူမ်ားကို ေရွ႕ေနမ်ားႏွင့္ အထူးကၽြမ္းက်င္သူေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ ျပီး ကူညီေပးပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဲဒီ႒ာနက ျပည္သူမ်ားအား နည္းပညာဆိုင္ရာ တရားဥပေဒကိစၥရပ္မ်ား နားလည္ႏိုင္ေရး၊ လက္ရွိထိုင္းနိုင္ငံရဲ ့ႏိုင္ငံေရး ပဋိပကၡမ်ားၾကားထဲေအာက္ ရွိေနတ့ဲ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုႏိုင္ခြင့္တို႔မ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။
ခင္ဗ်ားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တို႔ ပေရာဂ်က္အေၾကာင္းကို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ဒီေနရာမွာၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ http://ilaw.or.th/about
ေမး။ အထူးေအာင္ျမင္ခ့ဲတ့ဲ Issue မ်ဳိး တစ္ခုေလာက္ ေျပာျပပါလား။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ (iLaw) က အရမ္းႀကီးေအာင္ျမင္မႈ ရတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ဳိ႕ Issue ေတြမွာ က်ေနာ္တို႔ သတ္မွတ္ထားတ့ဲ အထိ ျဖစ္မလာဘူး။
အခ်ဳိ႕ကိစၥေတြမွာဆို က်ေနာ္တို႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ သတ္မွတ္ထားတ့ဲ ပန္းတိုင္အထိကို မေရာက္ပါဘူး။ ဘယ္လိုေနရာမွာလဲ ဆိုရင္ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္ အခြင့္အေရးေတြကို ခ်ဳိးေဖာက္ေနတဲ့ လုံျခဳံေရး ဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားကို ဖ်က္သိမ္းဘို ့ ကမ္ပိန္း(လံႈ႔ေဆာ္မႈ) လုပ္တဲ့ေနရာေတြမွာေတာ့ က်ေနာ္တို ့ရဲ ့ ရည္မွန္းခ်က္ကို မေရာက္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးပမ္းမႈ တစ္ခုကေတာ့ ေအာင္ျမင္ခ့ဲတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဧၿပီ ၂၀၁၁ မွာ သတင္းႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာ ၀န္ႀကီးက ကြန္ျပဴတာ ရာဇ၀တ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ တစ္ရပ္ကို ပါလီမန္မွာ အဆိုတင္သြင္းခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီအဆိုက ယခုရွိေနတ့ဲ ဥပေဒထက္ ပိုမိုၿပီး အခြင့္အေရးေတြ ခ်ဳိးေဖာက္ခံရမႈေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီ ဥပေဒမူၾကမ္း ကိစၥကို က်ေနာ္တို႔ ၾကားၾကားခ်င္း ပါလီမန္ အစည္းအေ၀း မေခၚခင္ ၃ ရက္အလိုမွာ က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခုကို လုပ္ခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈက ေတာ့ “ကြန္ျပဴတာ ရာဇ၀တ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒ” ကို ရပ္ဆိုင္းေပးေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈမွာ က်ေနာ္တို႔႔က က်ေနာ္တို႔ iLaw website, Facebook, Twitter, Emails ေတြ ျပည္သူေတြကို လက္မွတ္ထိုးေပးေရးဖို႔ အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခ့ဲပါတယ္။ အဲဒါအခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔ ၀ဘ္ဆိုဒ္မွာ လာၾကည့္သူအေျမာက္အျမား ရရွိခ့ဲၿပီး၊ Facebook မွာလည္း Fan အျဖစ္ေတြ အျဖစ္ ၂၀၀၀-၃၀၀၀ အထိ ရရွိလာခ့ဲပါတယ္။ Twitter မွာလည္း ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ သူမ်ားက လာေရာက္ဆက္သြယ္ခ့ဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျခား တက္ႂကြေဆာင္ရြက္သူမ်ားကလည္း က်ေနာ္တို႔ကို သတိထားမိသြားခ့ဲပါတယ္။
မီဒီယာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲဒီအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရးသားခ့ဲပါတယ္။ အႏုပညာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကလဲ လက္မွတ္ ၁၉၀၀ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္ ေကာက္ယူနိုင္ခ့ဲပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေ၀းမေခၚခင္မွာ က်ေနာ္တို႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဆစ္ ၀ီဂ်ခ်ီ၀ ဆီလဲ သြားေရာက္ခ့ဲၿပီး က်ေနာ္တို႔ ရရွိခ့ဲတ့ဲ လက္မွတ္ေတြကို ေပးရင္ ယင္းဥပေဒမူၾကမ္းကို ရပ္ေပးဖို႔ ေျပာခ့ဲပါတယ္။ ထိုေနာက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က သတင္းႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာ၀န္ႀကီး ကိုေမးျမန္းခဲ့ၿပီး ယင္းဥပေဒမူၾကမ္းကို အဲဒီေန႔ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းမွာပဲ ရပ္တန္႔ေပးဖို႔ ေျပာခ့ဲပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သတင္းႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာ၀န္ႀကီးဌာနက ဆက္ၿပီးႀကိဳးပမ္းေနေသးတ့ဲ အတြက္ က်ေနာ္တို ့ကလည္း သူတို ့ လႈပ္ရွားမႈကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒီ “ကြန္ျပဴတာ ရာဇ၀တ္မႈ ဆိုင္ရာ ဥပေဒ ရပ္ဆိုင္းေရး” ကိစၥ က အခုထိ မျပီးေျမာက္ေသးဘူးေပါ့။
ဒီေနရာမွာ http://ilaw.or.th/node/883 က်ေနာ္တို႔ Activities ေတြကို ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုင္းဘာသာနဲ႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။ Google Translator သံုးၿပီး ၾကည့္ရင္ေတာ့ နားလည္တ့ဲ အဆင့္ကို ရႏိုင္ပါတယ္။
ေမး။ အဆင္မေျပခ့ဲတ့ဲ Issue မ်ဳိးေရာ ရွိလား။ ဘယ္ဟာမ်ဳိးေတြလဲ။
လံုၿခံဳေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တ့ဲ ဥပေဒသံုးမ်ဳိးရွိတယ္။ အဲဒါေတြက
(၁) စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒ
(၂) အေရးေပၚအေျခအေနမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အေရးေပၚေၾကညာခြင့္ (၂၀၀၅)
(၃) ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရး (၂၀၀၇)
အဲဒီ ဥပေဒ (၃) မ်ဳိးက ျပည္သူေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ အခြင့္အေရးေတြကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ပိုင္္ခြင့္ကို နိုင္ငံေတာ္အစိုးရအား ေပးထားတယ္။
မွတ္တမ္းေတြအရေတာ့ အထက္ပါ ဥပေဒ (၃) မ်ဳိးက ျဖစ္ေပၚေနတ့ဲ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ဘယ္ေသာအခါကမွ ေျဖရွင္းမေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီဥပေဒေတြေၾကာင့္ပဲ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာ ျပႆနာေတြ ပိုပိုၿပီး ျဖစ္လာပါတယ္။
အဲဒါေတြထဲမွာ သတင္းေတြကို ပိတ္ဆို႔တာ၊ ၀ဘ္ဆိုဒ္ေတြကို ပိတ္ဆို႔တာနဲ႔ ျပည္သူေတြကို လက္နက္နဲ႔ အေရးယူၿပီး နာက်င္ေစတာေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းအပါအ၀င္ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ အသံုးျပဳေနတာ ၇ ႏွစ္နီးပါး ရွိပါပီ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တုန္းက ဗန္ေကာက္က ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းဆိုက္ေနတ့ဲ အေျခအေနမ်ဳိးမွာေတာင္ အဲဒီဥပေဒေတြကို အသံုးျပဳၿပီး ေျဖရွင္းလို႔ လူေပါင္း ၉၁ ေယာက္ေသဆံုးခ့ဲရပါေသးတယ္။
ဒီမိုကေရစီ စနစ္ေအာက္မွ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားခြင့္ ဆိုင္ရာ ဥပေဒကို အဟန္ ့အတားျဖစ္ေနတဲ့ လုံျခဳံးေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ေရး ဥပေဒမူၾကမ္းတစ္ရပ္ကိုလည္း iLaw ကေရးခ့ဲၿပီး ၀ဘ္ဆိုဒ္မွာ တင္ၿပီး ျဖန္႔ေ၀ေပးခ့ဲပါတယ္။။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္းဆီသို႔ ေရာက္ရွိခ့ဲပါတယ္။ သည့္အျပင္လည္း iLaw က လက္မွတ္စုေဆာင္းတ့ဲ လႈပ္ရွားမႈေလး တစ္ခုကို ျပဳလုပ္ၿပီး လက္မွတ္ ၁၀၀၀၀ စုေဆာင္းျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ ပိုမိုေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ အစည္းအေ၀းေတြ အမ်ားႀကီး လိုက္တက္ခ့ဲတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ထိုင္းေတာင္ပိုင္းက ပတနီနဲ႔ ယာလား အထိပါသြားေရာက္ခ့ဲပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး လူမႈအသိပညာေပးလုပ္ငန္းေတြ အတြက္ လႈပ္ရွားမႈ အခ်ဳိ႕ကိုလည္းေဆာင္ရြက္ခ့ဲပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဆန္႔က်င္မႈ အခ်ဳိ႕၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕သူအခ်ဳိ႕နဲ႔လဲ ႀကံဳေတြ႕ခ့ဲရေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပႆနာ ႀကီးႀကီးမားမားေတာ့ မျဖစ္ေပၚခ့ဲပါဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ေတြ႕ရွိခ်က္ကေတာ့ ျပည္သူေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သတ္တ့ဲ မည္သည့္ဥပေဒမ်ဳိးကို မဆို လက္မွတ္ထိုးဖို႔ အရမ္းေၾကာက္ၾကပါတယ္။ လက္မွတ္စုေဆာင္းတ့ဲ လုပ္ငန္းစဥ္တိုင္းမွာလည္း က်ေနာ္တို႔က မွတ္ပံုတင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းေတြ လိုအပ္တာေၾကာင့္ လည္း အဟန္ ့အတားေတြ ျဖစ္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ၂ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း က်ေနာ္တို႔ လက္မွတ္ ၁၀၀ နီးပါး စုေဆာင္းႏိုင္ခ့ဲပါတယ္။
ေမး။ ေရရွည္အတြက္ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာ အထိ ဆက္လုပ္သြားဖို႔ ရွိလဲ။
ျပည္သူေတြ ဥပေဒေရးရာေတြ၊ ေပၚလစီပိုင္းဆိုင္ရာ ကိစၥေတြမွာ ပူးေပါင္းပါ၀င္ႏိုင္ဖို႔ကို က်ေနာ္တို႔က အကူအညီေတြေပးဘို ့အတြက္ က်ေနာ္တို ့ ၀ဘ္ဆိုဒ္ကေန တဆင့္ျပဳလုပ္သြားပါမယ္။ က်ေနာ္အခုလုပ္ေနတ့ဲ Campaign ဟာ ေအာင္ျမင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မေအာင္ျမင္သည္ ျဖစ္ေစ က်ေနာ္တို႔ ရပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က က်ေနာ္တို႔ ၀ဘ္ဆိုဒ္ကို ျပည္သူေတြနဲ ့ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္ေနတဲ့ ဥပေဒအခ်က္အလက္ေတြကို စုေဆာင္းထားတ့ဲ စာၾကည့္တိုက္သဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားထားေနပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့ ၀ဘ္ဆိုဒ္မွာ ျပည္သူ႔ေရးရာ ဥပေဒေတြအျပင္ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို ေရးသားခြင့္ဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းဌာနကို စတင္ဖြင့္လွစ္ ေဆာင္ရြက္ေနၿပီျဖစ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒါနဲ႔ ဆိုင္တ့ဲ အမႈတြဲမ်ားနဲ႔ ဥေပဒေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး စုေဆာင္းေနပါတယ္။
ကြန္ျပဴတာ နည္းပညာဆိုင္ရာ ဥပေဒ၊ ရုပ္ရွင္ ဗီဒီယိုႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ဥပေဒေရးရာ ကိစၥမ်ားကိုလည္း စုေဆာင္းေနပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္းတစ္ရပ္အေနနဲ႔ေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားေျပာဆိုခြင့္ ဆိုင္ရာကိစၥရပ္အတြက္ လုထုအား အသိပညာေပးေရး လုပ္ငန္းမ်ားလည္းျပဳလုပ္ေနပါတယ္။ ဒီအျပင့္ ေရွ႕ေနေတြကို နည္းပညာနဲ႔ သက္ဆိုင္တ့ဲ အမႈမ်ားအား ကိုင္တြယ္ႏုိင္တ့ဲ ေရွ႕ေနေတြ၊ ဥပေဒေရးရာ ကၽြမ္းက်င္ ပညာရွင္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ စြမ္းရည္ျမႇင့္တင္ေရးသင္တန္းေတြ ေပးဖို႔ လုပ္ပါဦးမယ္။
ေမး။ ဘယ္လိုလူေတြက ပိုစိတ္၀င္စားၾကသလဲ၊ ေက်ာင္းသား၊ ၀န္ထမ္း၊ ပညာရွင္ သာမန္လူ စသျဖင့္ေပါ့။
ေျဖ။ က်ေနာ္တို႔ ပထမဆံုး ပစ္မွတ္ထားတာကေတာ့ ေန႔စဥ္ အင္တာနက္ သံုးစြဲႏိုင္တ့ဲ သာမန္ျပည္သူလူထုပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေခတ္မွီ မီဒီယာရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ဒီမိုကေရစီ နည္းလမ္းက်က်ပါ၀င္ႏိုင္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အေထာက္အကူ ေပးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္သစ္ မီဒီယာေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀အရ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ဘယ္လို Issue မ်ဳိးကို မဆို တန္းတူပါ၀င္ပတ္သက္ႏိုင္ပါတယ္။
အင္တာနက္ အြန္လိုင္း လူမႈကြန္ယက္ေတြက တအားျမန္တယ္၊ ပူးေပါင္းပါ၀င္ဖို႔ လြယ္ကူသလို ထိေရာက္မႈလည္း တကယ္ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ အသိုင္းအ၀ိုင္းအစံုနဲ႔ ထိေတြ႕ၿပီးေတာ့ လုပ္ႏိုင္စြမ္းေတြ၊ ေငြေၾကးေတြ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အင္တာနက္ကို ေကာင္းေကာင္းအသံုးျပဳနိုင္တဲ့ သာမန္ျပည္သူလုထုကိုသာ ပစ္မွတ္ထားေနရတာပါ။
0 comments:
Post a Comment