ရထားေပၚမွာပဲ ဘဝဆံုးတဲ့ ရထားခ်စ္သူ

ဒီဇင္လဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔က ရထားေပၚမွာပဲ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ အနိစၥသေဘာ ကိစၥေခ်ာသြားတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား အာဏာရွင္ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ အခုေတာ့ ပန္းေတြနဲ႔ ေ၀ေနပါၿပီ။လာမယ့္ ဒီဇင္လာ ၂၈ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ စ်ာပနနဲ႔ သူ႔ကုိ သၿဂႋဳဟ္ပါေတာ့မယ္။

ေျမာက္ကိုရီးယားမွ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္တြင္ ထြက္ေျပးလာၿပီး ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕တြင္ ခိုလံႈေနေသာ ႐ုပ္ေျပာင္ေရးသူ Song Byeok က သူ၏ စတူဒီယိုတြင္ ဒီဇင္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႔က ေရးဆြဲထားသည္မ်ားကို ျပသစဥ္ (ဓာတ္ပံု - AP)

ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ဟာ ဖခင္ျဖစ္သူ ေျမာက္ကုိရီးယား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကင္အီဆြန္း ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ကတည္းက ေျမာက္ကိုရီးယားရဲ႕ အာဏာရွင္ႀကီးအျဖစ္ ဖခင္အ႐ိုက္အရာကို ဆက္ခံခဲ့တဲ့သူပါ။

ေျမာက္ကိုရီးယားမွာ သိၾကတဲ့ သူ႔ကုိယ္ေရးရာဇ၀င္အရ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္း ေျမာက္ကိုရီးယား ေတာင္တန္းေဒသမွာ ထူးျခားတဲ့နကၡတ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ဘုန္းတန္ခုိးႀကီးသူအျဖစ္ ေမြးတယ္ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘီဘီစီ သတင္းတပုဒ္မွာေတာ့ သူ႔ဖခင္ ကင္အီဆြန္း ျပည္ေျပးစဥ္ ဆုိက္ေဘးရီးယားမွာ သူ႔ကုိေမြးခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။

ငယ္စဥ္ကတည္းက တကိုယ္ေကာင္းဆန္တဲ့ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္မွာ အေနမ်ားခဲ့ၿပီး ပညာလည္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာ သင္ခဲ့ပါတယ္။ တုိင္းျပည္မွာ အာဏာအရွိဆံုး ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ရဲ႕ အႀကံဉာဏ္ကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ မယူဘူး။

သူခရီးသြားတဲ့ အခါမွာ အခ်ိန္မီ သြားလာႏုိင္ဖုိ႔ ေလယာဥ္နဲ႔ခရီးသြားျခင္းဟာ အလြန္သင့္ေတာ္တယ္လုိ႔ အႀကံျပဳတာကို လံုး၀ ပယ္ခ်ခဲ့တယ္။ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ဟာ ေလယာဥ္စီးရမွာကို အလြန္ေၾကာက္လန္႔သူျဖစ္ၿပီး အျမင့္တက္ရမွာလဲ အလြန္ေၾကာက္တတ္တဲ့သူပါ။ ပုိဆုိးတာက ေလယာဥ္စီးသြားခ်ိန္မွာ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္က်တာျဖစ္ျဖစ္၊ ဖ်က္ခ်တာျဖစ္ျဖစ္ အသက္ဆံုးရံႈးသြားရမွာကို သူက အေၾကာက္ဆံုးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

တဖက္ကလည္း ေျမာက္ကိုရီးယားဟာ ေတာင္ကိုရီးယားနဲ႔ တျခားေလယာဥ္ေတြကို ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးေရးေတြ လုပ္ခဲ့ရာမွာ ပတ္သက္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔အလွည့္ ျပန္ခံရမွာကို ေၾကာက္ေနပံုလည္း ရပါတယ္လုိ႔ ေ၀ဖန္ၾကတယ္။

၁၉၈၃ ခုႏွစ္က ျမန္မာႏုိင္ငံ အာဇာနည္ကုန္း ဗံုးခြဲလုပ္ႀကံဖုိ႔လည္း သူက အမိန္႔ေပးခဲ့တာလုိ႔ ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ဆုိထားတယ္။ သမၼတ ခ်န္ဒူး၀မ္ အသက္ေဘးလြတ္ေပမယ့္ ေတာင္ကိုရီးယား အစုိးရအရာရွိ ၁၇ ဦး ေသဆံုးခဲ့တယ္။

လက္နက္ေမွာင္ခိုနဲ႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးကိစၥေတြလည္း ပတ္သက္သလုိ ဂ်ပန္ေတြကိုလည္း ျပန္ေပးဆြဲတာေတြ သူစီမံလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေတြေၾကာင့္ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ဟာ သူ႔ကို ျပန္လည္လုပ္ႀကံခံရမွာကို သတိထားေလ့ရွိတယ္။ ေလယာဥ္စီးၿပီး ခရီးမထြက္တာလည္း ဒါေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံၿပီး ခရီးသြားဖို႔ ခင္တြယ္တာ တခုပဲရွိတယ္။ ဒါကေတာ့ ရထားနဲ႔ ခရီးသြားျခင္းပါ။

သူစီးေလ့ရွိတဲ့ ရထားဟာ နန္းေတာ္တခုလုိ ျပင္ဆင္ထားၿပီး ရထားထဲမွာ အလြန္ႏွစ္လုိဖြယ္ ကတၱီပါေတြ၊ ေကာ္ေဇာေတြ၊ လက္မႈပစၥည္းေတြ၊ တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေထာင္ခ်ီတဲ့ ၀ုိင္အရက္ပုလင္းေတြ၊ အီတလီ၊ ဂ်ပန္နဲ႔ ဥေရာပ စားဖုိမႉးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သူ႔ရဲ႕ရထားႀကီးမွာ ပါေလ့ရွိပါတယ္။ အေမႊးအႀကိဳင္လည္း ရထားတြဲတုိင္း သင္းပ်ံ႕ေနေလ့ရွိတယ္။

သူေသေတာ့လည္း ရထားေပၚမွာပဲ ေသပါတယ္။

သူ႔အေၾကာင္း ျမန္မာျပည္မွာ စာအုပ္ ေရးသားထုတ္ေဝခ့ဲတဲ့ စာေရးဆရာ ဟိန္းလတ္က “ဟင္းေကာင္းႀကိဳက္တယ္၊ ဆူရွီႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဧည့္ခံပြဲက်ရင္ေတာ့ ဆန္ျပဳတ္ေလာက္ စားတယ္ဆုိတာေလာက္ပါတာပါ။ ဒီထက္ဆက္ေရးရင္ အမ်ားႀကီးပဲ။ သူ႔ဆီမွာ အီတာလွ်ံ စားဖုိမႉးေတြ၊ ဂ်ပန္ထမင္းခ်က္ေတြ၊ အဂၤလိပ္ထမင္းခ်က္ေတြထားၿပီး ေကာင္းေကာင္းစားတယ္။ လူေရွ႕သူေရွ႕မွသာ ဆန္ျပဳတ္စားျပတယ္လုိ႔ အဲဒီစာအုပ္ေတြမွာ ေရးထားတယ္” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

ေျမာက္ကိုရီးယား ျပည္သူေတြကေတာ့ ငတ္ေနပါတယ္။ ကေလးငယ္ေတြဆိုရင္ အဟာရခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့ဒဏ္ အျပင္းအထန္ခံစားၾကရပါတယ္။

အလြန္ခမ္းနားတဲ့ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ရဲ႕ ရထားတြဲ ျဖတ္သြားလုိက္တုိင္း ေျမာက္ကုိရီးယား ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘ၀အေမာ ငိုခ်င္းခ် ညည္းတြားသံေတြကို သူနဲ႔အတူပါေနက် တတိယသားေတာ္၊ အခုငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အာဏာရွင္ျဖစ္လာသူ ကင္ဂ်ံဳအန္းလည္း မၾကားခဲ့ၾကဘူး။ ေျမာက္ကိုရီးယား ကြန္ျမဴနစ္နန္းေတာ္မွာ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ညီမနဲ႔ ေယာက္ဖျဖစ္သူတုိ႔ စံုတြဲကလည္း မျမင္ခဲ့ၾကဘူး။

ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိ္င္ငံမွာ အာဏာရွင္ နန္းဆက္ရွည္ႏုိင္ေရးအတြက္ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ဟာ သူ မကြယ္လြန္ခင္ကတည္းက သားျဖစ္သူ ကင္ဂ်ံဳအန္း ဆက္ခံႏိုင္ေစဖို႔ စီစဥ္ထားခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း မႏွစ္က စက္တင္ဘာလထဲမွာ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ဟာ က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့ၾကားက ကင္ဂ်ံဳအန္းကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာထူးေပးခဲ့တာပါ။ ညီမနဲ႔ ေယာက္ဖေတာ္ေတြကုိလည္း အေရးပါတဲ့ ေနရာေတြကို ေပးထားခဲ့တယ္။

ကင္ဂ်ံဳအန္းဟာ ဆြစ္ဇာလန္ႏုိင္ငံ ဘန္းၿမိဳ႕မွာ ပညာသင္ခဲ့တယ္။ ကင္အီဆြန္းတကၠသိုလ္က ဘြဲ႔ရခဲ့တယ္။ ဘတ္စကက္ေဘာ ၀ါသနာထံုသလို ႏွင္းေလွ်ာစီးလည္း ကြ်မ္းက်င္တယ္။ ဖခင္နဲ႔ တူတာကေတာ့ ၀ုိင္အရက္နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ကို အလြန္ႀကိဳက္တာပါပဲ။

ကင္ဂ်ံဳအန္းက သြားေလရာ ဗီဒိီယုိ ကင္မရာယူသြားေလ့ရွိၿပီး မိန္းမလည္း ႀကိဳက္ပါေသးတယ္။ ဘီယာခ်စ္သူလည္း ျဖစ္တယ္။

ဒီသားေတာ္ေမာင္နဲ႔ ခ်စ္ညီမ စံုတြဲအတြက္ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္က အစစအရာရာ အနာဂတ္ေရး စိတ္ေအးခ်င္လုိ႔ ျပင္ခဲ့ဆင္ခဲ့တယ္။

ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ဟာ သူႀကိဳက္တဲ့ ၀ိုင္ခြက္ကို ေျမွာက္ေျမွာက္ၿပီး ၀ုိင္ရနံ႔ကို ေခါင္းေ၀ွ႔ ခံစားလုိက္တုိင္း ေျမာက္ကုိရီးယား ျပည္သူတေယာက္ အသက္ရႈရပ္သြားတာကိုေတာ့ ႀကိဳတင္မခံစားခဲ့ပါဘူး။ သူႀကိဳက္တဲ့ စီးကရက္ မီးခုိးေငြ႔မ်ားထဲ အနာဂတ္မဲ့ ေျမာက္ကုိရီးယား ကေလးငယ္မ်ားရဲ႕ ၀ိဉာဥ္ေတြလူးလြန္႔ေနတာ သူ ဂ႐ုမစုိက္ပါဘူး။

၀င္႐ုိးတခုတည္း ကမာၻမွသည္ ဝင္႐ိုးစံုကမာၻႀကီးအျဖစ္ ပံုေဖာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိစာၦႏုိင္ငံေတြကို ေမြးဖြားေပးေလ့ရွိတဲ့ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး ေရွ႕က်ားအျဖစ္ ေျမာက္ကုိရီးယားဟာ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚမွာ နာမည္ဆုိးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။

ကမာၻႀကီးကို ခါးေစာင္းတင္ဖု႔ိ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေျမာက္ကုိရီးယားကို ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေတြက ေလးစားေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း ခံရေအာင္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ပိုင္ဆုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရင္း ကမာၻ႔ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံလည္း ျဖစ္လာသလုိ လူဦးေရ ၆ သန္းေက်ာ္ဟာ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးမႈဒဏ္ကုိ အလူးအလိွမ့္ ခံစားေနရတာပါ။

ေတာင္ကုိရီးယားနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာက ငတ္မြတ္မႈခံစားေနရတဲ့ ေျမာက္ကုိရီးယား ျပည္သူေတြအတြက္ အစားအစာနဲ႔ ေဆး၀ါး၊ အ၀တ္အထည္ေတြကုိ လူသားခ်င္းစာနာၿပီး ကူညီေပးခဲ့ၾကတာေတာင္ အာဏာရွင္ႀကီးက ကန္႔သတ္ခဲ့ပါ တယ္။

ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္စမ္းဖုိ႔ ေျမက်င္းႀကီးေတြတူး၊ ျပင္းထန္တဲ့ေဖာက္ခြဲမႈေတြစမ္းသပ္ေနခ်ိန္မွာ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ အသက္ ၅ ႏွစ္ေအာက္ ေျမာက္ကိုရီးယား ကေလးငယ္ေတြဟာ အာဟာရဓာတ္ခ်ိဳ႕တဲ့လုိ႔ ေသဆံုးၾကရတယ္။ ငိုသံေတြဟာ ဗံုးခြဲသံေတြၾကား ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။

စစ္တပ္အင္အားႀကီးမားေရးနဲ႔ ႏ်ဴကလီးယားကို စစ္ေရးအတြက္သာ အၿမဲစဥ္းစားခဲ့တဲ့ ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ဟာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား အလံုအေလာက္ ထုတ္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိလ်က္နဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္နန္းေတာ္ကလြဲလို႔ တုိင္းျပည္ကေတာ့ ညတုိင္း ေမွာင္မည္းေနတတ္ပါတယ္။

ဒီလုိ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ စမ္းသပ္တဲ့ေပါက္ကြဲသံနဲ႔ တာေ၀းပစ္ ဒံုက်ည္စမ္းသပ္လုိ႔ ေပၚထြက္လာတဲ့ အသံေတြ၊ ေျမာက္ကိုရီးယား အမ်ားျပည္သူေတြရဲ႕ အငတ္ေဘးေၾကာင့္ ငိုေႂကြးသံေတြကို ကင္ဂ်ံဳအီးလ္ကေတာ့ ၀ိုင္အရက္နဲ႔ ျမည္းေနခဲ့တယ္။

ႏ်ဴကလီးယားရပ္တန္႔ေရး ၆ ႏုိင္ငံေဆြးေႏြးပြဲကို ကင္မ္ဂ်ံဳအီလ္ဟာ ေျမာက္ကုိရီးယား ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ ေသြးသားေတြ၊ ဘ၀ေတြနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ ေစ်းဆစ္ေနေလ့ရွိတယ္။

ေျမာက္ကိုရီးယား ျပည္သူေတြအတြက္ စနစ္ရဲ႕က်ိန္စာေၾကာင့္လား၊ သူတုိ႔ အာဏာရွင္မ်ိဳးဆက္မ်ားရဲ႕ မုိက္မဲမႈေၾကာင့္လား ေ၀ခြဲ သိခြင့္မရဘဲ အဓိပၸာယ္မဲ့ အသက္ဆက္ရွင္သန္ေနရတယ္။

၁၉၅၀-၁၉၅၃ ခုႏွစ္ ကုိရီးယားကြ်န္းဆြယ္ စစ္ပဲြႀကီး ရပ္နားၿပီးေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံရယ္လုိ႔ ေပၚထြန္းလာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကင္အီဆြန္ရဲ႕ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကုိ က်င့္သံုးခဲ့တာဟာ ေျမာက္ကုိရီးယား ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ က်ိန္စာသင့္မႈ စခဲ့တာလားလုိ႔ ေျပာရမလုိပါပဲ။

လင္းသန္႔

Posted in: ေဆာင္းပါး